Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
"Toch niet van Leyden?" vroeg Cilie. Pols, den naam Leyden hoorende, een der weinige woorden, die hij van het gesprek verstond, legde zijn vork neêr, en zijn mond, die zich voor een beet macaroni geopend had, bleef in deze positie, om moeder en dochter verbaasd aan te gapen. Torteltak tastte in zijn zak, of hij misschien zijn pas verloren had en die in de handen der vrouw was geraakt.
En zouden zij, leerden zij Cilie kennen, die keuze niet moeten billijken, in weerwil van hunne vooroordeelen, en tevens niet moeten erkennen, dat het een vreemde weg geweest was, die hem tot haar geleid had, en geen gewone drang, die hem genoopt had, haar te naderen?
»Moed, Cilie! moed!" riep Allard, terwijl hij niet ver van de plaats, waar het wijf stond, den dijk opsprong. Maar het arme kind had geen tijd om te antwoorden, want op hetzelfde oogenblik, omvatte de reuzin met de eene hand haar den nek, met de andere de enkels, hief haar hoog boven haar hoofd, en wierp haar daarop in de bruischende diepte!
En na deze lange uitweiding noodig niettemin om het vreemde gedrag van den jongen man tegenover Cilie op natuurlijke wijze te verklaren, kan ik den draad van het verhaal weder opvatten.
Ach, wat is dat mooi. En, evenals een kind doet na eene vertelling, riep zij, toen hij ophield met spreken: »meer nog! meer nog!" »Ik begrijp, Cilie, dat je geen Bijbel hebt?" Ze wist niet eens wat dat was. »In den Bijbel staat dit alles te lezen, en zoo oneindig veel meer, wat ons stervelingen onmisbaar is, om hier beneden zóó te leven, dat we ginds de eeuwige zaligheid kunnen beërven.
De arme Cilie, verschrikt geworden door dit geweld, keerde zich om, en poogde uit te leggen wat er gebeurd was, maar in plaats van naar haar te luisteren, overlaadde men haar met scheldwoorden, en begonnen de jongens met slijk en steenen naar haar te werpen. Een van de laatsten trof haar boven het oog, en deed haar met een pijnlijken kreet neerstorten.
»Deja?" riep Cilie met eene beweging van verdriet, en terwijl zij opsprong. Nu reeds. Het was het sein, verklaarde zij, dat haar »Vooge" was teruggekeerd, en dat hij haar thuiskomst verlangde. Daar hij ongaarne vreemdelingen ontving, wilde zij hem gaan voorbereiden op Allard's bezoek, en een liedje, dat zij zou aanheffen, zou het sein wezen, dat hij verwacht wierd.
Door zijne bondgenoote, de huishoudster, had hij vernomen, dat de correspondentie der gelieven zou geschieden door de tusschenkomst van een der meisjes, die Cilie gewoonlijk op hare tochten naar het dorp vergezelden. Dit meisje wist hij om te koopen en tot eene verraderresse te maken.
Ik weet, dat gij behoort tot eene familie, die eene wettige verbintenis van een harer leden met een ~burgermanskind~, als eene diepe vernedering zou aanmerken, en dat gij dus betrekkelijk Cilie plannen moet koesteren, die..... niet overeenkomen met de verwachtingen, die uwe aanzoeken bij haar zullen hebben opgewekt."
En toch verliepen er verscheiden dagen voor Cilie hem wederzag. Verscheiden dagen, die hij doorbracht in gestadige onrust, in pijnlijke zelfkwelling, in een voortdurenden strijd, tusschen zijne levendige begeerte, en hetgeen hij achtte zijn plicht te zijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek