Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juli 2025
Chilling met bewonderende blikken naar Toby's beenen en laarzen keek, zoo lang deze te zien waren, verklarende, dat Toby's gezelschap makkelijk vijftien sixpences waard was en dat hij geen lor om zijn verlies gaf. »Wat ben jij toch 'n gekke vent, Tom!« zei Charley Bates, ten zeerste vermaakt door deze verklaring. »Heelemaal niet,« antwoordde Mr. Chilling. »Is 't wel, Fagin?«
Charley kreeg echter den kleinen jongen in zijn macht, die niet de minste vrees toonde; hij keek ons en onze kameelen aan, als ware hij volkomen aan dat gezicht gewend. Wij plaatsten hem voor Charley op zijn kameel, en gaven hem door gebaren te verstaan, dat hij ons een plek zou aanwijzen, waar wij ons water zouden kunnen verschaffen.
De deur ging langzaam open, de Vos en Charley Bates kwamen binnen en deden de deur achter zich toe. De aandachtige lezer maakt kennis met eenige nieuwe persoonlijkheden, die betrokken zijn bij verschillende vroolijke dingen, in verband met dit verhaal. »Waar is Oliver?« vroeg de Jood en stond met een dreigenden blik op. »Waar is de jongen?«
Toen Charley weer tot zich zelf kwam, zeide hij, om zich tegenover het gezelschap over zijn onbeleefdheid te verontschuldigen, »hij is ook zoo lekker groen!«
De handelwijze was klaarblijkelijk de meest voorzichtige, maar ongelukkig bestond er één bijna onoverkomelijke hinderpaal om haar uit te voeren. Deze was, dat de Vos en Charley Bates en Fagin en Mr. William Sikes toevallig allemaal er een diepgewortelden, hevigen tegenzin in hadden, om welke reden en onder welk voorwendsel ook, in de buurt van een politiebureau te komen.
Een zwakheid van zijn kant, die den verhaler de gelegenheid verschaft, den lezer uit de onzekerheid te helpen ten opzichte der twee jonge leerlingen van den vroolijken ouden heer. Toen de Vos en zijn waardige vriend Charley Bates instemden met het hulpgeschreeuw, dat, tengevolge van hun onwettigen aanval op het persoonlijk eigendom van Mr.
»We moeten door een of ander middel te weten zien te komen hoe hij voor den dag komt,« zei Fagin. »Laat me eens nadenken.« »Zal ik gaan?« vroeg Charley. »Voor niets ter wereld,« antwoordde Fagin. »Ben je zot, jongen, stapelzot, om naar de plek te willen gaan, waar Nee, Charley, nee. Eén tegelijk te verliezen is genoeg.« »Je wil toch niet zelf gaan?« vroeg Charley met een spottend lachje.
Misschien droeg dit er toe bij, den ouden heer zijn toestemming te doen geven; hetzij dit zoo was of niet, hij zei aan Oliver dat hij mee mocht gaan en stelde hem onder het gezamenlijke opzicht van Charley Bates en zijn vriend, de Vos.
Ik had niets om hem bang mee te maken en als we dat in 't begin niet hebben, is alle werk voor niets. Wat kon ik doen? Hem uitsturen met den Vos en Charley? Daar hadden we genoeg van; ik was bang voor ons allemaal.« »Daar had ik niets mee te maken,« zei Monks.
»Kom,« zei de Vos, en keerde met de bedachtzaamheid van zijn vak, die heel zijn wezen kenmerkte, tot het punt van uitgang terug, »kom, dit heeft niets te maken met ons groentje hier.« »Dat is zoo,« zei Charley. »Waarom ga je niet bij Fagin in de leer, Oliver?« »En maakt met eigen hand je fortuin,« voegde de Vos er met een grijns bij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek