United States or Antigua and Barbuda ? Vote for the TOP Country of the Week !
Toen werd zij stil, en zij vlijde zich met het hoofd in de armen, steeds op den vloer, bij de open balcondeur. Zij verroerde zich niet, radeloos van angst voor wat haar omringde, voor wat komen zou. Het was of er eene zee in haar lichaam bruiste, eene donkere zee, die over hare gedachte heengolfde en waarin ze verdronk.
«Het gelukte mij, voor hen een licht te ontsteken; de roode vlam steeg hoog op, ja, ik ontkwam gelukkig uit de deur; maar voor deze bleef ik liggen; ik kon niet verder; de vlam kwam naar mij toe; flikkerde uit de ramen, sloeg hoog boven het dak uit; al de menschen buiten op het ijs zagen haar, en allen liepen zoo hard als zij konden, om een arme ter hulp te snellen, die, zooals zij dachten, gevaar liep om levend te verbranden; niet een was er, die niet holde; ik hoorde ze komen, maar ik hoorde ook, hoe het eensklaps in de lucht bruiste, ik hoorde het dreunen als zware kanonschoten; de springvloed hief den ijsvloer op, die in duizend stukken barstte; maar de menschen bereikten den dijk, waar de vonken over mij heenvlogen; ik redde ze allen!
Hij streek neer op een steen, die midden in de beek lag, vlak onder den bruisenden waterval, en liet opnieuw zijn gevangene los. De jongen zag dadelijk, dat 't hier niet mogelijk was, den arend te ontkomen. Boven hen kwam de witte schuimwand van het water neerstorten, en om hem heen bruiste wild 't water van den stroom.
Terwijl de machtige monarch den kunstenaar, op wiens wenk het water overal klaterde in fonteinen en bruiste in cascaden, met eer en gunstbewijzen overlaadde, moest Ferdinand de Marchin, maarschalk van Frankrijk, zijn kasteel van Modave overdoen aan den vorst-bisschop van Luik, Hendrik Maximiliaan van Beieren.
Daarop keert hij den raadsheer zijn rug toe, schelt en zegt: "Frederik Schult, de knecht van den molenaar, moet binnenkomen." De oude molenaar was geheel verslagen en ternedergedrukt naar de deur gegaan; mijn oom was hem gevolgd; maar men kon 't hem aanzien, dat het in zijn hoofd bruiste en kookte.
Ik wou toch niet omkeeren en vervolgde mijn weg langs het strand. Het was niet bepaald prettig loopen, daar op het strand van die kantige stukken koraal lagen, en de uitgeslepen koraalbodem er messcherpe punten en kanten had. Daarbij kwam ik telkens aan spleten, waarin de branding bruiste, en waarover ik moest springen.
Woord Van De Dag