Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 mei 2025
Hemel! het is hare Siska!..... Zie, de stramme moeder huppelt vooruit als een jeugdig meisje, twee tranen schieten in hare oogen, een blikkerende lach beglanst haar gelaat, zij opent de armen en roept met roerende blijdschap: «O, Siska, mijn kind!» Het moet zijn, dat de naam Siska de jonge dame beschaamt; zij wordt rood!
Zij hadden neêrliggen kijken over de bastionneerende steenklompen en de blikkerende keien, opgegooid geleek wel, tegen de helling op; over het bezemige struikgewas, groenfranjend onder de zon, neêr liggen kijken in het Oceaanwater als in een anderen hemel.
Het meisje weende bij de gedachtenis van den dood haars vaders, mijnheer Reimond, zonder dat hij het wist, had zich insgelijks door de weemoedigheid laten overmeesteren, en ook uit zijne oogen rolden eenige blikkerende tranen. Nu stak hij zelf de armen uit en trok zijne snikkende nicht tegen zijne borst. "Troost u, mijn kind," zeide hij, "uwe ouders zijn in eene gelukkige wereld.
Op het meer stond een vrij sterke golfslag en de zon scheen er vroolijk over, zoodat de jonge visschers lang geen gemakkelijk werk hadden, tusschen dat blikkerende licht en dat rumoerige watervlak. Ze hadden nog niet zoo'n scherpen blik om dadelijk te weten wanneer ze neer moeten schieten. Bij elk zilverachtig geglinster daar in de diepte hielden ze plotseling op en riepen: pip!
En wat waren daar blikkerende helmen ende bliksemende glaviën ende wimpelende ponioenen geluw, keel, sinopel ende zilver, schitterend fel op elkaâr en tegen elkaâr! En wat waren daar groote en sterke rossen: wel vijfduizend en meer waren er om de bedrongene wiganten heen!
Dat was te veel, te tergend; met één sprong was hij in de kamer. Een kort, scherp, droog blaffen ontsnapte hem eer hij ’t zelf wist, en met een toornigen gloed in zijn donkere oogen trachtte hij tegen dien verraderlijken schoot op te springen om aan het kleine wezen, dat hem ongelukkig maakte, zijn blikkerende tanden te toonen en hem kort en vinnig toe te blaffen: „Jij was ’t dus, jij!
De stad smolt weg, de huizen werden kleiner, de blikkerende vensterraampjes schenen hen weemoedig na te staren, als met verwijtende oogen die traanden. Was het niet jammer dat zij vluchtten? Hadden zij niet liever moeten blijven?
De reuzenpijl stak fel tegen de blikkerende lucht af met haar snijwerk en haar lichtglansen vol gloed.
Hy die van uit het woud de burcht had mogen zien Wanneer de roovers en de buit er binnen vloden Had zekerlyk gedacht dat een der helsche goden Hem d'eeuwge martelplaets voor d'oogen openreet: Men zag by 't toortslicht niets dan al wat huivren deed; De halfverlichte maen der witbeschuimde paerden, De blinkend helmen by de blikkerende zwaerden, En in het midden van den yzren rooversstoet De zwakke Jonkvrouw die ontrukt is aen haer bloed.
De venstergordijn was klein en geel, gespikkeld met paarse ringen, en het hing sierlijk gevouwen tegen de blikkerende vlakte van de dag-blanke ruit. Blij klopte er de zon. Het was vroeg en frisch daarbuiten, maar in de kamer, die lauw was en zwaar, haperde de trage nacht. Ik draaide het lamplicht omlaag, en de zon viel levend binnen, blauw en gulden. Kort daarop stierf mijne vrouw.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek