Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
»En dus zullen wij de partij maar opgeven?" viel miss Campbell hem vragenderwijs in de rede. »De partij opgeven?" riep Aristobulus Beerenkooi uit. »Ons gewonnen geven? Dat nooit! Wanneer men de kansformules van de waarschijnlijkheids-rekening betracht, zal men zien, dat...." »Welnu, laat ons dan doorspelen!" antwoordde miss Campbell.
»Vindt miss Campbell," vroeg Aristobulus Beerenkooi op smadelijken toon, »dat dit nest hier op het eerste gezicht een vergelijking met Oban kan doorstaan?" »Wel zeker, en het is boven Oban te verkiezen!" antwoordde miss Campbell, hoewel zij er ongetwijfeld bij dacht, dat er een bewoner te veel op het eiland zoude wezen.
Miss Campbell verleende edelmoedig vergiffenis en liet zich geen enkele onaangename toespeling op de tegenwoordigheid van Aristobulus Beerenkooi weer ontsnappen. »Maar," merkte broeder Sam op, »het is toch op zijn minst genomen zonderling, dat een zee-gezichteinder te Oban ontbreekt!" »De natuur is zoo grillig!" antwoordde broeder Sib.
»Ja... maar zonder zulks te laten merken." »Maar, miss Campbell...." »Zij zouden zich te ongelukkig gevoelen, wanneer zij verloren." »Maar.... met uw verlof!..." antwoordde Aristobulus Beerenkooi, »dat croquet-spel is mij meetkundig bekend, daarop kan ik mij verhoovaardigen!
»Geheel en al hetzelfde, niet waar oompjes?" bevestigde de jonge vrouw, terwijl zij de hand aan het waardig broederpaar reikte. »Hoe? geheel en al hetzelfde?" antwoordde Aristobulus Beerenkooi op dien toon van verstandelijke meerderheid, die hem zoo uitstekend afging. »Waarlijk niet!.... Volstrekt niet!.... Want, wat is een glimlach?
Neen, morgen reeds!" antwoordde miss Campbell, die opstond, toen de klok voor het middagmaal zich liet hooren. »Morgen.... wel ja.... morgen!" zei broeder Sam. »Ik wou er al zijn," betuigde broeder Sib. Zij spraken waarheid maar waarom die haast? Omdat Aristobulus Beerenkooi besloten had de zomermaanden te Oban door te brengen, en daar reeds sedert veertien dagen was.
Toen hij evenwel Aristobulus Beerenkooi, dertig voet hoog in de lucht vastgehaakt, zich zag bewegen als een draaipop in een Jan-Klaassen-spel, kon hij eerst, zooals wel te begrijpen valt, zijn lachen niet bedwingen, maar daarna aarzelde hij geen oogenblik om alles te wagen, ten einde hem uit dien noodlottigen toestand te redden. Dat ging evenwel niet zonder moeielijkheid.
De behoefte aan eenzaamheid, die haar overviel, de weinige voorkomendheid, die zij den geleerden Beerenkooi betoonde, wat deze zich minder aantrok, dan zij zelven deden, dat alles was niet geschikt om hun verblijf te Oban te veraangenamen. Zij wisten niet wat te verzinnen, om afwisseling in die eentonigheid te brengen. Te vergeefs bespiedden zij iedere weersverandering.
En inderdaad, waarom zou Aristobulus Beerenkooi, nadat zijn reisgezellen zoo plotseling verdwenen waren, niet aan boord van de stoomboot, die te Jona aanlegde, gestapt zijn, om naar Oban terug te keeren. Van alle ontmoetingen, was men er wel op uit om die te mijden.
Aristobulus Beerenkooi was tot zijn groote spijt niet van miss Campbell verhinderd van de partij te zijn, daar zijn tijd ingenomen werd door het opstellen van een belangrijk wetenschappelijk rapport. Het uitstapje viel in allen deele overheerlijk uit. Het rijtuig hield den weg langs de kust, die zich langs de zeeëngte uitstrekt, die het eiland Kerrera van de Schotsche kust scheidt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek