Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
Toen Noah gezien had, hoe de Vos alleen in een kleine cel werd opgesloten, zocht hij zoo gauw mogelijk den weg terug, tot waar hij Charley Bates verlaten had.
Als de Vos of Charley Bates 's avonds met leege handen thuis kwamen, voer hij met groote heftigheid uit over het slechte van luiheid en ledigheid; en om hen ervan te overtuigen hoe noodzakelijk het was werkzaam te zijn, zond hij hen zonder avondeten naar bed.
Volgens Bates wordt de Amazonenstroom door minstens drie verschillende soorten van Dolfijnen bewoond; overal zijn deze dieren talrijk, hier en daar vertoonen zij zich zelfs in verrassend grooten getale.
"Men kan zich," zegt Bates, "niets leelijkers voorstellen dan de uitdrukking van het gelaat van dit dier, als men het van voren beschouwt. De groote, leerachtige, ver zijwaarts gerichte ooren, het op een speer gelijkend, rechtopstaand neusaanhangsel, de fonkelende en schitterende, zwarte oogen, dit alles vormt een geheel, dat aan een kabouter uit de fabelleer doet denken.
»O nee, die zijn er natuurlijk vandoor,« zei de agent. Hij bedoelde het ironisch, maar 't was de waarheid, want de Vos en Charley Bates waren door de eerste de beste steeg ontsnapt. »Kom, vooruit!« »Doe 'm geen pijn,« zei de oude heer medelijdend. »O nee, ik zal 'm geen pijn doen,« zei de agent en trok om dit te bewijzen, Olivers buisje half van zijn rug. »Kom, ik ken je, 't geeft allemaal niets.
Misschien droeg dit er toe bij, den ouden heer zijn toestemming te doen geven; hetzij dit zoo was of niet, hij zei aan Oliver dat hij mee mocht gaan en stelde hem onder het gezamenlijke opzicht van Charley Bates en zijn vriend, de Vos.
Charles Bates begon weer te brullen van 't lachen, zoo luid, dat Fagin zijn gezicht vertrok en zelfs de Vos glimlachte; doch daar hij juist op dat oogenblik het bankbiljet van vijf pond ontdekte, is het twijfelachtig of deze ontdekking dan wel Fagin's grap dien glimlach te voorschijn riep.
»'t Is altijd lastig, als je met vrouwen te doen hebt,« zei de Jood, zijn knuppel neerleggend, »maar ze zijn slim en we kunnen ze bij ons werk niet missen. Charley, breng Oliver naar bed.« »Hij moet morgen zeker zijn beste kleeren niet aantrekken, is 't wel Fagin?« vroeg Charley Bates. »Natuurlijk niet,« antwoordde de Jood met denzelfden grijns, waarmee Charley de vraag deed.
»Die oude heer aan den overkant?« vroeg Oliver. »Ja, die zie ik.« »Die is goed,« zei de Vos. »'n Beste,« merkte Charley Bates op. Oliver keek in de grootste verbazing van den een naar den ander, maar hij mocht niets vragen, want de twee jongens staken steelsgewijze de straat over en slopen dicht achter den ouden heer, die hun aandacht had getrokken.
Kort na mijn terugkomst van Leiden, werd ik, op aanbeveling van mijn goeden meester, den heer Bates, dokter op de Swallow, gezagvoerder kaptein Abraham Pannell; bij wien ik drie en half jaar bleef en in dien tijd een reis of twee maakte naar de Levant en een paar andere streken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek