Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
Wilt gij de zon uwer genade over uw knecht laten lichten, zijne onwaardigheid niet gedenkende, zoo bewillig mijn arm volk, dat uw groote voorganger naar het land zijner vaderen liet terugkeeren, eene bede! Deze grijsaard aan mijne zijde, Jozua, de hoogepriester onzes Gods, heeft den verren weg naar Babylon niet geacht, daar hij gekomen is om die bede aan uw goedgunstig oor voor te dragen.
Zodra de ogen van Machteld op Adolfs aanzicht vielen, werden haar wangen met schaamrood gekleurd. "Mijnheer Van Nieuwland," sprak zij stamelend, "ik acht Uw Edelheid te hoog en mag zulke dienaar niet hebben..." En hiermee gaf zij de snep aan een schildknaap. Aan deze woorden had zij een zonderlinge nadruk gegeven, alsof de bede van Adolf lastig en vervelend voor haar geweest ware.
Zij nam zijn gelaat tusschen haar handen en zeide vol deernis: »Neen, broeder, zoo laten wij u niet gaan!" Zij zette zich voor het orgel, en als een bede naar boven rees uit den mond van moeder en zusters het aandoenlijk psalmlied: »De Heer zal u steeds gadeslaan. Opdat Hij in gevaar Uw ziel voor ramp bewaar! De Heer, 't zij g' in of uit moogt gaan, En waar g' u heen moogt spoeden.
De oude Spaansche soldaten, die de bevelen hunner officieren met bedreigingen beantwoord hadden, lieten zich door de roerende bede eener vrouw bewegen; onder het aanheffen van den kreet: "Leve de Infante!" grepen zij naar de wapenen en rukten zij, ongeveer 12.000 man sterk, met versnelden marsch naar Nieuwpoort op. Maurits zag eensklaps een sterken vijand tegenover zich.
"Mijn ideaal! mijn droom! houdt op!" riep de jonkman nogmaals, en hield de armen naar het rijtuig uitgestrekt. Doch de postiljon, onmeedoogend, en niet geneigd aan de bede van den landlooper gehoor te geven, deed zijne zweep door de lucht klinken; de kloeke paarden renden rapper dan te voren, en weldra verdween het rijtuig weder in een dikke stofwolk.
O, dat ik hen niet teleurstelle, die me zoo vertrouwen! stijgt uit het diepst van mijn hart op naar boven, als een innige, stille bede. En toch, o Stella, 't leven is zoo vol raadselen en geheimen. De mensch is zoo veranderlijk.
De Jonker van Montfoort. »Al wat ik Uw Genade breng, »Wanneer ze 't my in gunst geheng, »Dat is een luttel woord: »Een groete van de Rijksprinces, »Een vorstelijke groet; »Daarby een bede, koen en stout: »Een Jonkvrouw, twintig jaren oud, »Die drukt ze u op 't gemoed.
Met ééne bede, met éénen traan ik wist het hadde ik hem het gemoed week kunnen maken, zoodat hij den Heiland hadde afgezworen, en gered ware geweest. Ik sprak die bede niet uit; dien traan drong ik naar binnen. Ik zag de nagels hem door handen en voeten klinken; ik zag hem oprichten aan het hout, ten prooi aan langzame foltering.
Arme pen! ik heb mij zeer aan haar gehecht, wij hebben zoolang heerlijk samengewerkt! Raar mensch, wie gaat nu treuren om een gebroken penhouder! In April zijn wij op reis geweest; wij hebben zusje eens opgezocht. Daar kregen wij van zusje een brief met eene roerende bede om toch door te gaan naar Pemalang. Den volgenden morgen dadelijk spoorden wij naar haar toe.
Het voorhoofd van den Heer van Treslong fronselde zich en hij zag de Gravin vragende aan. "Deze bede is hoogst billijk," zeide de Gravin: "en ik verwacht, dat niemand der aanwezigen zich tegen hare vervulling verzetten zal."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek