United States or Japan ? Vote for the TOP Country of the Week !
In het troebele water van den burgeroorlog visschen, daaruit munt te slaan, voordeelen te behalen, ziet, dat was het eenige, wat die aterlingen beoogden. »Maar," zoo vervolgde hij, »wat is er gedurende de laatste week bepaaldelijk in Florida voorgevallen?" »Niets wat gij niet reeds weet. Stevens beheerscht met zijne kanonneerbooten de Sint John tot Piccolata toe."
Met één woord, ik vond er de Heidensche Fabel der Hemelbestormeren in, en niets was natuurlijker, dan dat zich met de uitdelging van geheel een menschdom dat zich dezen verwaten aterlingen onderworpen had, de vernieling des vroegeren aardbodems en de losmaking van het Zalig Eden, daar eerst meê verbonden, onderling als tot een enkel tafereel voor mij vereenigde.
Die aterlingen hadden dan geen ziel om te ontwaren dat schande en verachting hun boven het hoofd hing, om in hun eigen hart de knaging eens worms te voelen!
Iederen dag verminderde zijn rijkdom. Magere Hein had een dochter, die van zijn slecht gedrag niets wist. Ze begreep het niet, dat haar vader iederen dag met Gerard in de kroeg zat, want haar ziel was jong en vol vertrouwen. Nooit duldde magere Hein, dat er kwaads van zijn dochter werd gezegd. Er waren wel eens aterlingen, die met haar spotten, doch niemand durfde dit in gezelschap van den vader.
Het was beter dat zij ten einde toe dat gesprek afluisterde, hetwelk tusschen Texar en zijnen medeplichtige gewisseld werd. Ja, zeker, dat was beter. Misschien zouden die twee aterlingen, wanneer hun gesprek afgeloopen zoude zijn, zich ter ruste leggen en inslapen... Dan was de tijd daar om, vóórdat het voorgenomen vertrek aanvaard was, de ontvluchting te ondernemen.
Na bij zich zelven God vurig gedankt te hebben, dat hij door een zoo bijzondere bestiering derwaarts geleid was om het boos opzet dier aterlingen te verijdelen, begon hij over een middel te peinzen om hen in de handen des gerechts over te leveren.
Wij beiden vormen slechts één!..." »Ja!... slechts één!" antwoordde Texar. Het gesprek werd gedurende een poos afgebroken. Het aanstooten met glazen bracht Zermah op de hoogte, dat de beide aterlingen te zamen dronken. De brave mestiesche vrouw was diep ter neergeslagen.
Tusschen deze elegante villa's gingen de vrienden voort, en hadden door de geopende ramen en deuren het gezigt in prachtig verlichte zalen; want onder de Engelsche natuurbedervers zijn zelfs aterlingen, die niet elken avond tot 10 ure schemeren.
Zij sprong op, naderde de deur om te kunnen hooren, wat thans gesproken zoude worden. Haar lot zou ongetwijfeld binnen weinige oogenblikken beslist zijn. Maar de beide Texars en Squambo waren buiten de wigwam getreden, zoodat hunne woorden haar oor niet meer konden bereiken. Ziehier evenwel welke gesprekken die drie aterlingen voerden: »Zermah moet sterven!" »Ja, dat moet!"
Men weet het toch, eene bende aterlingen verloor de woning niet uit het oog, en hun geschreeuw en getier weerklonk onophoudelijk voor de deur in de straat. Onder die omstandigheden viel de nacht in. Het weder, dat sedert eenige dagen eene verandering in den dampkring deed voorzien, was aanmerkelijk gewijzigd.
Woord Van De Dag