United States or Argentina ? Vote for the TOP Country of the Week !


Συγχρόνως δε βλέπομεν τον Ανδρέαν πίπτοντα με την ταχύτητα της αστραπής εκ του δένδρου, και τρέχοντα μεταξύ του φίλου του και του σκύλου. Εκεί δε σταθείς, ατενίζει θαρραλέως τον σκύλον, και σκύπτει διά να λάβη λίθον κατ' αυτού· αλλ' ο σκύλος, άμα ιδών τον νέον τούτον εχθρόν οπλιζόμενον, στρέφει τα νώτα, και κατησχυμένος επανέρχεται εις την μάνδραν του.

Ο Ναθαναήλ ή Βαρθολομαίος ήτο από Κανά της Γαλιλαίας. Τα ελληνικά ονόματα του Φιλίππου και του Ανδρέου, ομού με το γεγονός ότι προς τον Φίλιππον οι Έλληνες απηυθύνθησαν όταν ήθελον να ίδωσι τον Κύριον, και η υπ' αυτού ανακοίνωσις της αιτήσεως προς τον Ανδρέαν, δυνατόν να είναι ένδειξις ότι είχον ούτοι σχέσιν προς τους Ελληνιστάς.

Εκείθεν στρέψαντες τους οφθαλμούς διά να ίδωμεν την τερπνοτάτην θέαν της πεδιάδος, διεκρίναμεν τον μεν Ανδρέαν αναβαίνοντα επί υψηλού δένδρου, τον δε Φίλιππον προχωρούντα πρός τινα μάνδραν. Αλλά μετ' ολίγον βλέπομεν τον Φίλιππον οπισθοδρομούντα δρομαίως, και εντρόμως κραυγάζοντα, διότι κατόπιν αυτού τρέχων μέγας σκύλος οργίλως εγαύγιζε.

Αλλ' όπου οι διά την αρετήν και την ικανότητά των εξέχοντες, αντί να ενισχύωνται, κατατρέχονται υπό των φθονερών και ιδιοτελών, εκεί βεβαίως η πατρίς δυστυχεί και καταρρέει. Εν τούτοις ητοιμάσαμεν τους δύο στεφάνους, και εφέραμεν αυτούς προς τον Γεροστάθην, όστις εν ονόματι όλων ημών τους επρόσφερε προς τον Ανδρέαν.

Κατά πάσαν πιθανότητα ο Λουμάκης είνε ο πρώτος Έλλην πλοίαρχος όστις έπλευσεν εις το απώτατον εκείνο αρχιπέλαγος. Ιδού η επιστολή. «Προς τον ευγενέστατον κύριον Ανδρέαν Λουριώτην.

Ο Καραϊσκάκης συνεννοούμενος και με τον Ανδρέαν Ίσκον, ο οποίος του ευκόλυνε την διάβασιν, διέβη εις Ασπροπόταμον, εκείθεν έγραψεν εις τον επίτροπον του Σούλτση Κόρτζα Αλβανόν, ότι αυτός καταδιωγμένος από τους Έλληνας έρχεται εις τα Άγραφα, όπου αν οι Τούρκοι συνεργήσωσι να κατασταθή, θέλει αποβή ωφελιμώτατος εις αυτούς.

Επειδή δε πρέπει να τιμώμεν την αρετήν και αυτών των εχθρών, πολλώ δε μάλλον των φίλων μας, σας προτείνω να πλέξητε δύο στεφάνους, τον μεν από κλάδους δρυός, τον δε από κλάδους μυρσίνης, διά να προσφέρωμεν αυτούς προς τον Ανδρέαν, τον μεν προς τιμήν της ανδρίας του, τον δε προς τιμήν της φιλίας, την οποίαν απέδειξε σήμερον προς τον Φίλιππον. — Ναι, ναι, εφωνάξαμεν άπαντες, και αμέσως ετρέξαμεν προς ανεύρεσιν κλάδων δρυός και μυρσίνης.

Εκεί εκάλεσεν εις την θύραν τον κυρ- Ανδρέαν τον Απίκον, έν των μελών της επιτροπής, και του εσύριξεν ολίγας λέξεις εις το ους. Ο κυρ-Ανδρέας ο Απίκος και δύο άλλα μέλη απετέλουν την πλειοψηφίαν της επιτροπής και ήσαν αφωσιωμένοι εις τους Ανδρογυνοχωρίστραις.

Ο Γεροστάθης, αφού επήνεσε τον Ανδρέαν διά την αγαθήν του ψυχήν, επρόσθεσεν ότι η προς τον Φίλιππον διαγωγή του Ανδρέου ομοιάζει πολύ την διαγωγήν του Σωκράτους προς τον Αλκιβιάδην εις την μάχην της Ποτιδαίας, και διηγήθη τα εξής.

Ενώ δε ταύτα εγίνοντο, ο Γεροστάθης ήρχισε να καταβαίνη τον λόφον, τρέχων προς βοήθειαν των μικρών αυτών φίλων, και παρακολουθούμενος παρ' όλων ημών. Αλλ' ότε είδομεν τον θρίαμβον του Ανδρέου, και την σωτηρίαν του Φιλίππου, ο Γεροστάθης χειροκροτών εφώναξενΕύγε! Εύγε, Ανδρέα! ημείς δε πλήρεις χαράς ετρέξαμεν προς τον Ανδρέαν και τον Φίλιππον.