United States or Cyprus ? Vote for the TOP Country of the Week !
Και λοιπόν τον φιλόσοφον εις έν τοιούτον μέρος θα τον εύρωμεν και τόρα και άλλοτε, όταν τον ζητήσωμεν, το οποίον μέρος είναι μεν δύσκολον και αυτό να εννοηθή καθαρά, αλλά έχει διαφοράν η δυσκολία του σοφιστού και η δυσκολία τούτου. Θεαίτητος. Πώς; Ξένος. Εκείνος μεν κρύπτεται εις τα σκοτεινά του μη όντος, εξοικειούμενος διά της πείρας με αυτά, και είναι δυσνόητος ένεκα του σκοτεινού μέρους.
Και η αγωνία της ήτο μεγάλη, Ο δε Μανώλης, εξακολουθών να μη εννοή ότι η χήρα επερίμενε να εννοηθή χωρίς να το εκστομίση, είπεν: — Η φρονιμώτερη του κόσμου είνε το Μαρούλι κ' εγώ θα τήνε πάρω θέλει και δε θέλει. Η χήρα ανεστέναζεν. Έπασχε φοβερά. Και η αγωνιώδης πάλη, η οποία εγίνετο εις την καρδίαν της, διεσάλευε το λογικόν της.
Καθόσον όμως είναι άνθρωπος και συζή με περισσοτέρους προτιμά να πράττη τα σύμφωνα με την αρετήν, επομένως θα χρειασθή αυτά διά να φέρεται ως άνθρωπος. Ότι όμως η τελεία ευτυχία είναι κάποια θεωρητική ενέργεια, ημπορεί να εννοηθή και από το εξής. Δηλαδή τους θεούς προ πάντων τους θεωρούμεν μακαρίους και ευτυχείς.
Σ. Μ. Ενταύθα ο Αριστοφάνης παρωδεί το γνωστόν εις την εποχήν χωρίον εκ των «Μυρμιδόνων» του Αισχύλου: «Αντίλοχ', αποίμωξόν με του τεθνηκότος τον ζώντα μάλλον», το οποίον εθεώρησα καλόν ν' αποδώσω αντί της ανωτέρω παραλλήλου παρωδίας του σημερινού, διατι άλλως θα ήτο αδύνατον να εννοηθή διά τους συγχρόνους μας ακροατάς, κατά την από σκηνής παράστασιν.
Ο Σταύρος είν' έτοιμος να φύγη• νικά κάθε αδυναμία στοργής για την αδερφή και τη γιαγιά του και πάει στο μεγάλο δρόμο της εργασίας και της επανάστασης. Αιστάνεται κανείς πώς κάτω στο δρόμο του θα τον ακολουθήσουν μυριάδες ανθρώπων. Ο συγγραφέας δε μας αφίνει τίποτα να εννοηθή για το μέλλον. Χύνει το φως του στο παρόν• ξεσκεπάζει την αλήθεια. Κατεδαφίζουμε. Αυτό είναι ακόμα το έργο μας.
Επομένως αι ηδοναί μεγαλόνουν μαζί με την ενέργειαν και όσα μεγαλόνουν μαζί είναι συγγενικά. Όσα όμως είναι διαφόρου είδους, επίσης και τα συγγενικά των είναι διαφόρου είδους. Τούτο δε ημπορεί να εννοηθή καλλίτερον εκ του ότι αι ηδοναί αι παραγόμεναι από διαφορετικάς ενεργείας γίνονται εμπόδια εις τας ενεργείας.
Ο Πλάτων εις την ιδίαν σελίδα του Σοφιστού ολίγον ανωτέρω λέγει περί των φιλοσόφων ότι άλλοτε νομίζονται ως πολιτικοί και άλλοτε ως σοφισταί, τούτο δε θα ήτο παραδοξολογία εφ' όσον δεν ήθελεν εννοηθή ως υπαινιγμός και ως εξήγησις του ότι οι δύο προκείμενοι διάλογοι — Σοφιστής και Πολιτικός — αποτελούν τον Φιλόσοφον.
Βεβαίως, φίλε Κλεινία, διότι τούτο τότε μόνον θα εννοηθή καλλίτερα, καθώς είναι επόμενον, όταν, καθώς έχομεν ειπεί πολλάκις, φθάσωμεν εις το τέλος της συζητήσεώς μας περί νόμων. Πολύ ορθά. Τόρα λοιπόν δεν πρέπει άραγε κατόπιν από τον γραμματοδιδάσκαλον να ομιλήσωμεν διά τον κιθαριστήν; Αμέ τι;
Δηλαδή όσοι νομίζουν ότι υπάρχει έν είδος φιλίας εκ του ότι επιδέχεται αυξομείωσιν, δεν βασίζονται εις ασφαλή απόδειξιν. Διότι την αυξομείωσιν την επιδέχονται και τα άλλα είδη, είπαμεν δε περί αυτής προηγουμένως. &Το αντικείμενον της φιλίας&. ― Ίσως όμως εννοηθή τούτο, όταν εξακριβώσωμεν το αντικείμενον της φιλίας. Δηλαδή φαίνεται ότι δεν είναι αντικείμενον αγάπης παν πράγμα, αλλά το αγαπητόν.
Ο Πλάτων λέγει, ότι είναι δύσκολον να εννοηθή η ιδέα της ύλης, διότι αληθώς είναι δυσχερής ο ορισμός αυτής, αλλά και διότι αυτός ο φιλόσοφος, όπως θεωρεί πάσας τας ιδέας εκτός της συστηματικής υπάρξεως αυτών, ούτω και την ύλην, αποκόπτων από του όλου και εξετάζων αυτήν εν τη αφηρημένη ταύτη καταστάσει της, συλλαμβάνει ως την απόλυτον αδιοριστίαν.
Λέξη Της Ημέρας