United States or Greenland ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Primus is," antwoordde tante op goelijken, onderwijzenden toon, "als men de hoogste is van zijn klasse, maar dan op 't Latijnsche school, weetje. Dan is er prijsuitdeeling in de Fransche kerk, en dan doen al de primussen gratiassen. Weetje wat een gratias is?" "Neen, tantelief." "Heden, weetje niet wat een gratias is?" vroegen mevrouw Vernooy en haar echtgenoot tegelijk. "Waarlijk niet."
Maar Hateling schermde er zacht fluisterend tegen Klaartje met zijn "malheureux au jeu, heureux en mariage" tusschen, en speelde haar de slagen toe, en was haar winst met een teeder gevoel in de oogen, en hielp haar op het bostonkaartje kijken, en kwam zoo dicht bij haar aangezicht, dat haar mooie krullen zijn wang en bakkebaarden aanraakten, en prees mevrouw Vernooys verstandig spelen, en mevrouw Vernooy was verrukt van den lieven, hupschen, gezelligen Hateling, die zoo recht geschikt was om uit eten te gaan!
Meest behaagde haar het ruime riviergezicht op het Hoofd; maar oom Vernooy, die het haar deed genieten, vond het er te winderig en moest er den rug aan toekeeren, terwijl zij met een lachend gezicht den wind liet begaan, die de strikken van haar hoed deed plapperen tegen de luifel, en de tip van haar sjaal achter haar opdreef.
Witse heeft me verteld dat het twee dagen geduurd heeft; maar hoe het examen heette, dat ben ik vergeten. Zooveel is zeker: den eenen dag heeft hij een heel lijk ontleed, en den anderen dag heeft hij ... enfin! heeft hij weer wat anders gedaan, maar alles even knap." "Ba," zei Klaartje; "een lijk." "Hij heeft zeker de hoogste?" vroeg mevrouw Vernooy. "De hoogste wat?" vroeg haar man.
Mijnheer Vernooy was de goedhartigste koopman, die ooit op twee beenen liep, en zijne even goedhartige vrouw hoorde nooit een boos of onaangenaam woord uit zijn mond; hij was altijd even joviaal en opgeruimd, maar des avonds als hij zijn kantoor sloot, toog hij naar de sociëteit Amicitia en maakte daar zijn vast partijtje; daarop kwam hij met slaan van tienen thuis, en was dan weer even goedhartig en joviaal als toen hij uitging; maar van schouwburg of concert was intusschen niets ingekomen.
Mevrouw Storks mond stond niet stil van te beweren dat eau de cologne een panacé was tegen alle vlakken; mevrouw Vernooy verhaalde een troostrijke legende van een belangwekkende vlak, die vanzelf verdwenen was; en verscheidene dames tegelijk vonden het gelukkig, dat het "nog al in de plooien" kwam.
Eene siddering ging over Gerrits hart; eerst werd hij bleek, en toen hoog rood; want zij was het, de schoone Geldersche, de jonkvrouw van zijne gedachten! Met een goelijken knik aan den ingang van de deur en een nog goelijker lach drukte de heer Vernooy, die nu ook volgde, Gerrits hand. "Hartelijk, hartelijk, man!" riep hij uit. "Je bent nu candidaat, heet het zoo niet?"
De goede man ontveinsde daarop zichzelven gesproken te hebben en wijdde veel aandacht aan het patroon van het tafellaken. Een oogenblik daarna vermande hij zich weer: "Vrienden!" zeide hij. "Ik geloof dat mijnheer Vernooy iets zeggen wilde," zei mevrouw Witse, over de tafel heenbuigende tot dat zij hem in 't gezicht kreeg; "niet waar, Vernooy?"
Een geschrikt paard slaat aan 't hollen, breekt den toom, en trapt den wagen stuk. Het nagerecht werd gediend, en niemand sprak den toost uit. Vernooy werd hoe langer hoe benauwder. Hij vond het onbeleefd en onbehoorlijk het te laten, maar als hij er aan dacht het te doen, brak het koude zweet hem uit.
"Et excipe pryzia," viel de gedienstige echtgenoote in. "Ja Klaar, ik ken ook me Latijn. Weetje nog wel van op één na den laatsten keer, Vernooy?" "Wel zeker!" antwoordde deze met rustigheid, ofschoon al de verschillende keeren voor zijne herinnering vrij verward dooreenschemerden. "Hij was de langste van al de jongens!" ging zijne gade voort.
Woord Van De Dag