United States or Nepal ? Vote for the TOP Country of the Week !
Es., een onsympathiek, aanstellerig jongmensch, schoof en schudde de doos, waarop Mitjenka hem verzocht dat te laten. Hij liet het niet, bespotte hem en lachte hem uit, en noemde hem, waarom weet ik niet, Noach. Mitjenka werd driftig en sloeg hem met zijne groote hand in 't gezicht.
Zijn literaire vrienden vonden zijn besluit aanstellerig. Zij schreven allen om te verdienen, namen allen jaargelden en geschenken aan; waarom moest hij anders doen dan alle anderen? Het was of hij zich met zoo te doen op een voetstuk stelde.
"Mijn hemel, wat een burgerlijk, aanstellerig kind!" zei Cato, toen Elsje verdwenen was, maar de anderen, ook Cécile, zwegen beschaamd en Emma keerde zich om, om niet te laten zien dat zij tranen in de oogen had. "Ze kan toch onmogelijk alleen naar huis gaan," zei Louise, na eenige oogenblikken van algemeen stilzwijgen. "Ze weet zeker den weg niet, wel Cilly? En het regent ook zoo!"
Ik vind het heusch vervelend om er over aangesproken te worden. Men mag mij aanstellerig vinden, maar waarlijk ik ben niet van complimenten gediend.
Als je er komt, heb je eerst het gevoel van alles afgesneden te zijn, maar na een poosje merk je, dat ook van daar allerlei draden uitgaan tot de buitenwereld.« Geestig en gevat is mijn Pool, vol zelfbewustzijn en zekerheid; het zou eenvoudig aanstellerig van mij zijn, niet met hem mee te gaan; daarenboven wil ik dolgraag de brug en de vesting zien.
"Aoh! too bad, she looks so nice!" antwoordden zij met een aanstellerig glimlachje. "That young man behind her, the dark one with his good features, that's her lover, you know."
Zij was bang aanstellerig te schijnen en zij zweeg, en zij zwegen beiden, terwijl zij langzaam voortgingen, met het gesuis van de zee in hun ooren, en met een zelfde zacht wiegend gevoel in hun harten, dat zij beiden in elkander rieden, en dat hun stilzwijgen scheen te vullen met meer dan woorden.
Wat 'n boeventronie! dacht ik in mezelf. En ik leed er onder, ik leed harde, vlijmende pijnen, dat Maud zulk een aanstellerig wanschepsel kon bewonderen. Hoe was het mogelijk! Hoe zag ze toch niet, hoe begreep ze toch niet wat voor een abominabele poen die kerel wezen moest! Het vergalde mijn avond, die vent wierp door zijn enkele tegenwoordigheid een akelige schaduw over al mijn vreugde.
Er gleed een vroolijk lachje over het gelaat van haar, wie deze uitroep gold en met stralende oogen zag Elsje het rijtuig na, toen zij de hand harer tante op haar arm voelde. "Stil toch kind, stil toch, je hoort toch dat niemand anders wat roept!" klonk het verdrietig. "Vreeselijk aanstellerig van je, Elsje," fluisterde Cécile, die haar sierlijkste buiging ten beste had gegeven.
O! als ik 's morgens op kantoor kom, koud, huiverig door den slaap, die nog in me leden zit, wakker alleen in me hoofd door 'n fel-schroevend gevoel van "'t moet", en als ik dan de bus licht en 't heele zoodje van brieven en drukwerken meeneem naar me lessenaar waar ik 't ga zitten lezen en sorteeren, nuchter, leeg, in 'n minachtende onverschilligheid voor al die zakenmenschen met hun quasi-gewichtig gezeur en gezanik, hun aanstellerig gebeveel, hun peuterige aanmerkingen of hun kleverig geflikflooi, en als er dan onder al die vervelende, firmabedrukte grauwe dingen plotseling, heel leuk, met 'n rustig air van "o, wist-je niet, dat ik hier lag?", zoo'n witte brief te voorschijn komt, zacht-roomwit, met me naam, me particulieren naam, me voornaam Bernard en me familienaam Bandt, en heelemaal niets van "Vermeet & Co.", en dat door jou geschreven, door jou, dat zie ik nog voor 'k iets lees; ik herken den brief; als ik den brief zie, zie ik dadelijk jou, zie ik je ouwe goeie vrindenfacie en hoor ik je stem me naam zeggen, jou stem die in m'n herinnering is als geluidgeworden sympathie, de eenige stem, die me doet voelen, dat ik niet ganschelijk alleen ben op de wereld.... Zoo'n brief dan leg ik apart en 'k ga haastig door met lezen en sorteeren van de andere.
Woord Van De Dag