United States or American Samoa ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het leed geen twijfel: "Auntie" wou mij over Maud spreken! Dat voelde ik zoo vast en zeker als de vier strakke muren, die mijn kamer omsloten; maar w
Zij groette licht terug met nauwelijks merkbaren glimlach. Het geurde heerlijk naar viooltjes. Auntie keek mij in 't voorbijgaan aan met scherpen blik en terwijl ze de deur uitging hoorde ik haar tegen 't nichtje iets zeggen dat ik niet verstond, doch daarbij noemde ze den naam van 't meisje en zoo wist ik, dat ze Maud heette. Maud!
't Is buitengewoon knap! kon ik eindelijk uitspreken. Papa jubelde: En zeggen dat ze er zoo met dozijnen heeft, boven, op haar boudoir! Laat ze meneer toch eens zien, Maud. Zou het u heusch interesseeren? vroeg zij blozend. Ik zou mij niet meer kunnen herinneren wat ik op die ontroerende woorden antwoordde.
Ik betuigde met geestdrift mijn bereidheid om die wonderen te aanschouwen. U zal dan meteen ook het werk van mijn dochter kunnen zien, glimlachte Papa met vaderlijken trots. Als door een veer bewogen keerde ik mij tot de mooie Maud om. O, werkelijk! Schildert u! jubelde ik. Ach! het heeft niets te beteekenen, antwoordde zij blozend; en richtte gegeneerd haar prachtige oogen ten gronde.
"Auntie" mengde zich in de les, riep, van op de bank: "naar achter, naar achter, het linkerbeen naar achter." Ach! ik zal het nooit kunnen leeren! kreet Maud wanhopig. Mag ik u soms even vasthouden? vroeg ik. Graag, antwoordde zij. Ik hield haar vast! Met beide handen hield ik haar zacht en stevig vast!
Van de wijze waarop ze mij aankeek en een hand gaf, hing het geluk van den dag en van de gansche, daarop volgende week af. "Auntie" herleefde even uit de schemering weer op en haar oogen flikkerden om dat waar te nemen. Soms keek Maud mij bij het afscheidnemen "gewoon" aan en gaf ze mij "gewoon" de hand.
Ik zag haar wel naderen, maar deed alsof ik het niet zag. Eerst toen ze heel dichtbij waren keerde ik mij half om en groette weer, heel diep. Maud glimlachte. Zij glimlachte heel eigenaardig en fluisterde iets tot 't kleine meisje, dat, als beschaamd of bedeesd, zich om haar heen draaide en kronkelde.
Ik glimlachte en knikte, bevestigde dat inderdaad België niets met "Germany" te maken had. "Auntie" vond dat wel eenigszins vreemd, maar de oude heer herhaalde het nog eens met nadruk en ook de oude, deftige dame met grijze haren knikte langzaam met het hoofd, om te bevestigen dat haar man gelijk had. Maud en 't kleine meisje waren intusschen dichter bij gekomen.
Dien avond, nadat de redacteur haar nog eens afdoende gezegd had, dat er geen eerlijk boksen bestond onder de prijs-vechters, zat Maud Sangster een poosje in stilte te schreien op den rand van haar bed, werd toen boos, en ging slapen met een gevoel van ontzettende walging van zichzelf, prijs-boksers en de wereld in het algemeen.
En alles zou goed gegaan zijn, wanneer niet een zeker meisje uit de voorname wereld het in haar hoofd had gekregen in de journalistiek te gaan en wanneer Stubener niet toegestemd had in een interview met de vrouwelijke reporter van de Courier Journal van San Francisco. Haar werk was altijd onderteekend met den naam van Maud Sangster, en dit, tusschen twee haakjes, was haar eigen naam.
Woord Van De Dag