Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 oktober 2025
Nu hij in het graf is gedaald, ziet wel zeker zijne ziel uit den hemel op u neder, wachtende op uwe beslissing. Zult gij wreed en onmenschelijk genoeg zijn om zijne zuster, om u zelven eenen schandelijken dood toe te wijden? Gij antwoordt niets, in uwe oogen fonkelt de spot, zinnelooze? Gelooft gij mij dan niet?"
Soms bij het opwerpen der rokjes, bij het zingen der zinnelooze liedjes, kijkt ze tusschen de coulissen, waar iemand schijnt te staan. Als ze gedaan heeft, klappen de kellners, de menschen in het buffet, de andere artisten en een paar heeren in de zaal.
Als iets mij nog in mijn besluit konde versterken, dan zou het dit zijn, dat ik daarmede een gedeelte van hetgeen zinnelooze hoogmoed en onedele wraak eens misdeden, vergoeden zou."
Onmogelijk, heer koning, liever twintigmaal den dood dan zulke vernedering, dan zulke schande. Mijne voorvaderen zien uit den hemel op mij neder; zij zullen daar niet te blozen hebben over de lafhartigheid van hunnen zoon." "Zinnelooze!" riep de koning, over zulke koele hardnekkigheid verbaasd, "gij wilt mij dus dwingen u in de handen der beulen te leveren?" Robrecht zweeg.
Z'n Bobi van nu zou over drieentwintig jaar nergens wezen en toch zou ze den weg afloopen dan, dezelfde en toch een ander. En 't dichtertje vond 't een zinnelooze optocht, die 'm droefgeestig maakte.
Te lang heb ik uwe zinnelooze taal aangehoord, ik hoopte zulke smart niet meer te moeten onderstaan vóór mijne opvaart naar de wereld der zielen. Ik vergeef u, in aanzien uwer onwetendheid. Ga, Theresia, verlaat deze zaal; uwe tegenwoordigheid is mij pijnlijk." Het meisje, in stede van te gehoorzamen, liet zich op eenen stoel vallen, legde de handen voor de ogen en begon overvloedig te weenen.
Het geheim dat, eilaas, tegen mijnen wil mij is ontsnapt, zal ik opsluiten in mijn lijdend hart. Wees gelukkig, Robrecht.... O, mijn God, Placida Van Woumen uwe vrouw! Ik zou ze zien aan uwe zijde, op de plaats die.... Zinnelooze droom die mij de zinnen ontstelt! Vaarwel, mher Sneloghe; bekreun u niet om mij: laat mij ziek worden, verkwijnen, sterven!"
Mijne gebeden blijven dus onmachtig tegen uwe zinnelooze hoop? Wat wilt gij?" "Oom lief," zeide zij, "uw adem ratelt zoo dor; het snijdt mij door het hart; gij vergaat van dorst. Ach, doe uw arm lichaam niet nutteloos lijden! Hier is water; drink eene teug." "Drinken?" morde de zieke, "mijn lichaam is dood. Drinken de zielen?
DE DUIVEL. Dijne vraag, Rosa, doorboort mijn hart als een degen. HET MEISJE. Waarom toch? DE DUIVEL. Du zals mij dan nimmer begrijpen? O, Rosa, ik ben van hier vertrokken, den boezem verkropt door wanhoop en vertwijfeling; ik heb gedwaald als een zinnelooze en geleden als een martelaar.
Hier werd hij in zijne uitleggingen onderbroken door de verschijning van eenen jongen, die sprakeloos tot bij den schoorsteen naderde, het kussen in den leunstoel opschudde, en weder even stil naar de zottenkamer terugkeerde. "Het is Topaas, de dwerg der prinses," mompelde de zinnelooze met spijtig ongeduld. "Zij gaat komen.... Ziet, daar is ze reeds!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek