Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 oktober 2025
In het voorjaar van 1890 kreeg ik op een goeden dag bezoek van #Elena Sanz#, de beroemde Spaansche zangeres, die na langen tijd de aangebeden ster van den Koninklijken Schouwburg te Madrid te zijn geweest, het tooneel van haar triumphen had vaarwel gezegd, om zich geheel aan het geluk van haar koninklijken minnaar Alphonse XII te wijden.
Het was zoo aardig die kleine handjes van de pianiste over de pianotoetsen te zien glijden en de kleine violiste haar klein viooltje te zien hanteeren; alleen de zangeres was een klein beetje grooter dan een gemiddelde Japansche, doch zij ontwikkelde een stemgeluid die een veel forscher gestalte zou doen vermoeden. Om 5 uur spoedden wij ons naar Yokohama terug, omdat mrs.
Eene uitbundige toejuiching viel der schoone zangeres ten deel, zij het dan om den inhoud der woorden, door geen gehoor alligt beter begrepen dan door het hare, of wel om de uitdrukking, welke zij door stem en gebaren er aan te geven wist. Dat belooft iets, niet waar? sprak Selim, als we nu eens aan de werkelijke hereeniging van Krishna en Radha komen! Maar dat een andermaal!
Daarbij stond de blijde verrassing haar zoo goed, dat de Koningin vond, dat de zangeres in de maanden, die sedert hare eerste ontmoeting verloopen waren, nog veel schooner was geworden. Hoe jong was de beschuldigde dan ook nog!
Naar het schijnt, werd de "bonghe" ook wel "bom" genoemd en bediende men er zich van ter begeleiding van een zanger of zangeres . Het rondeel, een der lyrische dichtvormen die in de 14de eeuw in zwang kwamen, werd toen ook wel gezongen met muzikale begeleiding.
Het eigenlijke seizoen voor Brazilië was voorbij; maar het was de tijd der reizen van europeesche sterren; ik hoorde een italiaansche zangeres, Mevrouw Carelli en een italiaansche tooneelspeelster, Mevrouw Rafaella Chenet, en onzen uitstekenden Coquelin, die voor de tweede maal in Amerika bewondering kwam vragen voor Molière en Rostand.
Als ik haar de veranda opbeurde, hipte zij net zoo lang tot zij vlak naast de zangeres was, waar zij dan, een en al rustige waardeering, zitten bleef zoo lang als deze zong. Toen werd op een avond, dat zij bescheiden en aandachtig gedurende twee liederen aan haar voeten gezeten had, een tenor, die in New-York studeerde en soms concerten gaf, uitgenoodigd om te zingen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek