United States or Germany ? Vote for the TOP Country of the Week !
"'t Steet mien niks oan; as 'k dát had kunnen veurzien was 't best meugelik gewêst da 'k de jong iensgeheel niet in huus had genomen." "Moar hoe ku'j nou zoo sprêken," beantwoordde een vrouwenstem de pasvernomen mansstem: "Ge weet 'r nog niks af; 't is licht nog verbeilding; en al was 't zoo...." "Al was 't zoo...! Al was 't zoo...!" viel de eerste in: "Nooit van z'n lêven!
Gedane zaken nemen geen keer." "Nee maar die Biermans, die te hard en te schriel was om mij, toen vader al begon te sukkelen, een beetje met m'n Latijn en scheikunde voort te helpen, zoo'n kerel moet ú niet benadeelen door z'n leelijk gezicht tot een beschuldigend vraagteeken te verwerken." "Bedaar Thomas. Biermans is altijd heel wel met me geweest."
Z'n ondergoed had al wèke vol bloed gezete, zonder dat-ie geklaagd had. Hij had de zwere gepapt met korste ouwbakken roggebrood, maar ze werde grooter en nou brakke ze uit op z'n heup. Je wer dood-misselijk as je 't zag, zooveul rauw vleesch, zooveul viezigheid.
En 'r woorden her-hoorend wat Jòòzep doet wat Jòòzep doet sloeg-ie in dierlijke drift de gewonde knie tegen den grond, krijschend, gier-razend, gezwiept en gegruweld door eene joelende, klotsende wanhoop, die in z'n klein-brandend hoofd geen uitweg vond.
Zoo'n held in de boeken heeft makkelyk plichtdoen. Ieder slaat acht op z'n prouesses, en weet ze te schatten. Welnu, dacht Wouter, ik z
Wat overigens dat respekt aangaat, ze hebben eigenaardige manieren om ook anderen daarmee aantesteken, en wie niet op z'n hoede is, wordt er ziek van.
"Mij leek 't meer de onrust van 'n eerstejaars;.... later deed hij 't niet meer, ofschoon hij altijd aanvallen hield, dat "'t 'm te benauwd werd", zooals hij 't noemde, maar dan ging-die 'n eind roeien of fietsen, of naar 'n mooi concert; dat hielp ook altijd wel." Ze waren nu aan z'n huis gekomen en zagen licht op z'n kamer.
Zij, opgewonden door z'n handdrukken, z'n opgeruimdheid, de blijdschap dat vader 't dee, dat-ie in 't gasthuis misschien heelemaal beter zou worden, stond 'm toe te droomen met 'r wonderlijke, zwarte oogen. Suikerpeer hielp, Mijntje hielp, Rebecca droeg de dekens. 't Eindje kaars wapperde van 't gerucht, wenkend en knikklend, dat 't vet in 'n plasje droop.
De triomfantelijke leugen, waaraan hij zich opwindt als 'n ander aan opium, aan drank, die raakte nu weer uitgewerkt. De valsche schijn verschemerde voor z'n slap-geworden gezicht. Z'n vooze passie kòn niet meer; en wat lag hij daar nu stumperig zwakjes in dien veel te wijden leunstoel weggezakt bij 't vuur.
En om z'n ellendige sjofele slaapstee-bestaan te zien in een gulden schijn, om zelf weer durf te krijgen, z'n machteloosheid aan te vuren tot een roes van grootheid, zette hij 't telkens die eerste dagen en nachten op een drinken.
Woord Van De Dag