Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 november 2025
Al zijn toehoorders wisten het, en nu wilden ze hem veroordeelen! Zij wilden hem zijn toga afrukken, omdat hij beschonken geweest was in het huis van hun God! O, al die menschen hadden zij dan .... wilden zij zich verbeelden, dat zij een anderen God hadden dan den brandewijn! Hij had het voorgebed gelezen en boog zich neer, om het Onze Vader uit te spreken.
En te gelijker tijd kregen ze 't voornemen te blijven zitten en te drinken zoolang ... o, altijd voort, tot ze rollen zouden of zien rollen. Er was een blijde dingen gebeurd, z'en wisten niet goed meer wat maar dat moest gevierd, begoten worden met bier, zoolang of dat er de veerman in den kelder had.
"Er moet iemand komen," zeide hij, "Het is Gods wil niet, dat gij zult te gronde gaan. God zal iemand opwekken, die de hongerigen zal verzadigen en u op Zijn wegen zal leiden." Toen dachten we allen aan jou, Gösta. We wisten dat de Proost over je sprak. 't Volk dat deze verkondiging hoorde, ging naar huis en sprak over je. En toen Gösta, toen liep je in 't bosch rond en wilde sterven!
Velen van zijn landgenooten luisterden naar hem. Ze werden volgelingen van Waldus, en naar hem Waldenzen genoemd. Deze menschen wisten nu veel meer van den Bijbel dan de priesters, en leidden zulk een vroom en eenvoudig, matig en werkzaam leven, dat zelfs hun vijanden hen prijzen moesten. Want vijanden kregen ze in overvloed.
De soldaten zijn onverrichter zake teruggekomen, nadat zij het zwaar te verantwoorden hadden gehad. Wie waren hun aanvallers? Dat wisten zij niet. Zij werden altijd bij nacht overvallen, door menschen die zij nooit goed te zien kregen. De Aladschy's waren dus ook bij den kolenhandelaar! Kent gij hen? Neen, antwoordde hij. En toch hebt gij ze vandaag nog gezien.
De inhalige kooplieden uit vroeger tijden wisten ook door andere middelen hun veroveringen te behouden. Aan den weg ziet men nog een monument van hun barbaarsch recht, namelijk het huis van Pieter Eberfeld. Een gepleisterd doodshoofd, grijnzend en doorboord met een ijzeren staaf, met een opschrift in het Hollandsch en 't Maleisch, roept de verschrikkelijke geschiedenis in de herinnering terug.
Ze zweeg en streek even met de hand over haar voorhoofd; ze zag de oudere meisjes, die keken, wachtten; ze zag Mary, die even knikte;... en dan al die nieuwe kindergezichten, al die oogen, die nog niets wisten, die nog niet waren teleurgesteld.... En het flitste door haar hoofd, hoe Else en zij er voor vier jaar gezeten hadden, ook zoo op den grond, 'n beetje verbaasd, belangstellend, en zoo kinderlijk vertrouwend op het leven, dat komen ging;.... moest ze dien kinderen nu zeggen, dat hun niets dan teleurstelling wachtte, of had zij den weg naar de hoogere harmonie gevonden?
Naar al dit nieuws, waarvan wij het voornaamste reeds wisten, luisterde Holmes met beleefde aandacht, maar ik, die hem zoo goed kende, kon duidelijk zien, dat zijn gedachten elders waren en ik las achter het masker, dat hij gewoon was te dragen, ongerustheid en verwachting. Plotseling luisterde hij en zijn oogen werden helderder. Er werd gebeld.
En al die groote mannen, wat waren zij? schier zonder uitzondering zonen van die eeuw, waarin zich de burgers van 't vrijgevochten Vaderland, den weg ter eere wisten te banen.
»Tegenover den vriendelijken mijnheer en die lieve oude huishoudster, die een tijd geleden zoo goed voor me gezorgd hebben,« antwoordde Oliver. »Als ze wisten, hoe gelukkig ik nu ben, zouden zij 't zeker prettig vinden.«
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek