Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
De plaats, waar hij zich ophoudt, wordt verraden door zijn buitengewoon luide, wijd en zijd weerklinkende stem; deze heeft hem den naam "Koko" verschaft, waarmede hij door de inboorlingen wordt aangeduid. Deze werd later ook verder noordwaarts tot in Senegambië en meer zuidwaarts tot in Gaboen aangetroffen. Swainson prijst hem als een "vorst onder de gevederde schepselen."
Aantrekkelijk is deze liefdesdans wegens de ruimte van het hiervoor dienende terrein, het ver gevorderde jaargetijde, het aantal hanen, die aan den dans deelnemen, hun schoonheid en behendigheid, de afwisseling van hunne dansen, de ver door het woud weerklinkende stemmen van de dansers en meer dergelijke redenen.
Wij kwamen in de voorsteden, vol fabrieken, werkplaatsen, hooge rookende schoorsteenen; nieuwe van het werk weerklinkende voorsteden, die als een gordel de plechtige stilte van het oude heiligdom omgeven. Maar wat is er eigenlijk te doen? De straat wordt door menschen overstroomd en wel door de arbeiders, die de fabrieken bij honderden en duizenden uitstormen, mannen, vrouwen, jongens en meisjes.
Niet enkel in wat ik mij van de borst werp, Niet in mijn zuchten, in mijn wanhoop 's nachts, als ik in strijd ben met mijzelf, Niet in die lange, kwalijk onderdrukte bange zuchten, Niet in de vele eeden en beloften die ik brak, Niet in het krachtige en ontembare willen van mijn ziel, Niet in de ijle levenskracht der lucht, Niet in dit kloppen em bonzen van mijne slapen en polsen, Niet in dat wonderbare samentrekken en uitzetten in mijn binnenste, dat eenmaal zal ophouden, Niet in de vele wellustige wenschen die ik enkel aan de wolken heb toevertrouwd, Niet in de kreten, het gelach, de verwenschingen door mij uitgestooten als ik diep in de wildernissen alleen was, Niet in het schor gehijg door vastgeklemde tanden, Niet in klinkende en weêrklinkende woorden, kakelwoorden, echo's daarvan, doode woorden, Niet in het gemurmer mijner droomen terwijl ik slaap, Noch in dat andere gemurmer dier ongelooflijke droomen van elken dag, Noch in de leden en zinnen van mijn lijf, die U voortdurend aannemen en verstooten niet d
De geluiden drongen nu slechts vaag en zacht tot mij door, op een vreemde wijze weerklinkende. Het laatste gezegde dat ik in de rue Dauphine opving, was dat van juffrouw Gabin: "Zachtjes, voorzichtig! Pas vooral op bij den tweeden trapleuning, want die houdt niet". Men droeg mij weg en ik kreeg de gewaarwording alsof ik in zee werd geworpen en de golven hoog om mij opspatten.
De weerklinkende schreden van den tijd werden tot stilte gebracht en het leek hen alsof het heelal onbeweeglijk om hen heen hing. Alleen de klop hunner harten was hoorbaar. Zij leken samen te leven in een wereld waar geen dood meer was, en dit was werkelijk zoo in hun gevoel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek