Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
Ik overlegde, hoe ik het aanvangen moest, om de diepte van den afgrond te bereiken, daar ik nu niemand meer had, die mij neerlaten kon, en onder dat denken overviel mij op eens de diepste slaap. Het duurde evenwel niet lang, of ik ontwaakte weer en bevond mij op eene groote weide, schooner en liefelijker, dan ik ooit nog met mijne oogen had aanschouwd.
Nu we zullen eens zien, of de droom ook uitkomt." De vader lachte niet; de vader zuchtte: "We zullen zien, of de droom uitkomt. Droomen zijn bedrog." Maar de droom kwam uit, en de broers lachten en de vader zuchtte niet meer, en alle drie waren ze gauw de geschiedenis met de weide vergeten. Wie de geschiedenis niet vergat, dat was Paul.
Het tooneel was bijzonder schilderachtig. Op de grenzen van een bosch, dat slechts een groot kwartier gaans van de stad Ashby verwijderd was, bevond zich een uitgestrekte, schoone, groene weide, aan de eene zijde door het woud, aan de andere door verspreid staande eiken, waarvan eenigen ontzaglijk hoog waren, omgeven.
Toen wij eene vrij weelderige weide door waren gegaan, kwamen wij aan den rand van een klein bosch, waar het gezang en gekweel van een groot aantal vogels ons vroolijk tegenklonk. "Dat zijn nog maar vogels," zeide Koenraad. "Maar er zijn er toch bij, die men eten kan!" antwoordde de harpoenier. "Ik geloof het niet, vriend Ned," hervatte Koenraad, "want ik zie niets dan papegaaien.
Den 24sten Aug., 's morgens, was er te Pandjtarni niets meer te zien dan onze tenten op de van witten ijzel glinsterende weide. Ik had in zoo ver nog de gevolgen te dragen van mijn vermoeienis van den vorigen dag, dat ik mijn vertrek een dag uitstelde.
Zóó, opziende, vergat ze al haar verdriet: de kleine, booze blikken van de madeliefjes, de onvriendelijke opmerkingen, en het buiten-sluiten van hun avondgroet. Zóó viel ze in slaap, droomende van lichte bloemen blanker dan witte bloemen, levende in een donkere weide, héél hoog, en haar lief toelachende alsof ze hun zuster was.
Daaglijks zag hij op haar neder, Daaglijks zag hij neêr en zuchtte; Daaglijks gloeide 't hart hem feller Van verliefdheid en verlangen, Voor de goudgelokte jonkvrouw. Maar hij was te log en langzaam Om haar vroolijk 't hof te maken, Al te traag en al te vadzig Om haar vriendlijk toe te spreken. Zoo dan bleef hij staren, staren, Zitten, zuchten en verlangen Naar de jonkvrouw in de weide.
Zijn paard was bijna dood en zie het herleeft opeens, en dit is even frisch alsof het in eene vette weide had geloopen in plaats van een rit te hebben gedaan naar Karia-el-Abbassi en terug. Allah heeft het dier zeker een toovermiddel gegeven. Men zegt, dat hij zijn paarden met wijn wascht en met vleesch voedt.
Terwijl ik dit mooie schouwspel voor oogen had onder een dreigenden onweêrshemel met heldergele strepen tusschen de zwarte wolken, werden mijn oogen getrokken naar een druk bewegende menigte in een weide op de berghelling boven de stad. Daar begaf ik mij onmiddellijk heen, om het tooneel van dichtbij te zien.
Het kind, dat de koeien het eerst in de weide dreef, heet vroegrijp, het tweede dauwworm, het derde midden-in-de-ton. En nu weer een schoolgebruik, treffend door zijn overeenkomst. Dr. Hadt je eerder opgestaan, Gij hadt ook eerder naar school gegaan!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek