Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 mei 2025
De zeilen waren grauw als aarde, en de vlaggen waren vaal als de verbleekte kleuren van doodskransen. Leeg was het dek, geen stuurman stond aan het roer. De vaart van het schip geleek een vlucht; het te ontmoeten was als een vloek en voorspelde onheil aan den bodem, dien dat te beurt viel.
Jan Trom werd namelijk verkozen tot bevelhebber van het sneeuwslot, en Karel tot aanvoerder van de vijanden. "Eventjes wachten, jongens!" riep Jan zijn makkers toe. "We moeten twee vlaggen hebben, voor elke troep één." "Ja, best!" zei Karel. "Maar weet je, wat het ergste is? Alle vlaggen zijn rood, wit en blauw, en 't is niet aardig, als onze vlaggen hetzelfde zijn." "O, daar weet ik wel raad op.
Wel keek ieder hem na met zijne prachtige paarden, wel was het druk van nieuwsgierigen, overal waar hij kwam, maar gejubel en vroolijkheid was er niet. Ieder wist, wie hij was en hoe hij was. De koning wist het ook, lang voordat de rijke aan 't eind van zijne reis was. Toen de rijke in de stad aankwam, waar de koning woonde, luidden de klokken er niet. Geene vlaggen wapperden er van de huizen.
Europeesche soldaten zag ik in de menigte in 't geheel niet; aan hun tegenwoordigheid herinnerden echter eenige cantines, die er zonderling uitzagen tusschen de met papieren vlaggen versierde huizen, waarin men de gestaarte handwerkslieden, kooplui en koks bezig zag.
De vlaggen en masten der tot vertrek gereed liggende vloot schenen zich in een zee van gouden licht te baden.
Er was een vijver met roeibootjes, vlaggen, bloemen, bruggetjes, kleine paadjes, prieeltjes, enz. Zij liepen als in een' toovertuin. Eindelijk kwamen ze een' heer tegen, die zeide dat hij de eigenaar was en Attascheff heette.
Juist toen wij bij Nemba kwamen, ging een soortgelijke boot als de onze daar vandaan, hebbende als voornaamste passagier een soldaat, juist opgeroepen ten strijde. De dorpelingen stonden op den hoogen oever verzameld, met vlaggen en banieren zwaaiende en riepen den jongen krijgsman vaarwel en Banzai toe.
De wacht in de Stad word door de burgers of soldaten waargenomen, en duurt den geheelen nacht. Twee maalen daags, en ten zes uuren lost het bevelvoerend schip deszelfs geschut in de haven. By het avond-sein, stryken alle de vlaggen der onderscheidene schepen, de klokken luiden, en de trommelslagers en pypers loopen door de Stad.
Rudy nam deze roos als een gunstig voorteeken aan en dacht aan Babette. Al spoedig was hij over de brug, waar de beide Lütschines zich vereenigen; het geboomte wordt hier al dichter, de walnoteboomen geven schaduw. Nu zag hij de wapperende vlaggen, het witte kruis op het roode veld, zooals de Zwitser en de Deen het hebben; en voor hem lag Interlaken.
De zee kwam allengs tot bedaren, en aan boord van een groot schip, dat gedurende den nacht met het stormachtige weder gekampt en dit gelukkig doorgestaan had, werden nu alle vlaggen, als teeken der Kerstvreugde, geheschen. «De boom is weg, de oude eik, ons baken op de kust!» spraken de zeelieden. «Hij is in dezen stormachtigen nacht gevallen! Wie zal hem kunnen vervangen? Niemand vermag dit!»
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek