Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
Een roman is het niet geworden, maar ten slotte alleen een vaderlandsch pamflet, dat indrukwekkend sluit: "Gy, Vlaming, die dit boek gelezen hebt, overweeg by de roemrijke daden welke het bevat, wat Vlaenderen eertijds was, wat het nu is, en nog meer wat het worden zal, indien gy de heilige voorbeelden uwer vaderen vergeet." Wat hem rechtstreeks trof kon hij beter weergeven.
Een betrekking van vijfhonderd frank 's jaars bij het provinciaal bestuur heeft hij laten varen om aan zijn "Leeuw van Vlaenderen" te arbeiden, die den minder gunstigen indruk van "Phantazy" moet uitwisschen. Hij verwacht er veel van, maar het succes wordt verminderd door de gebeurtenissen van den dag.
"De Leeuw van Vlaenderen" kon, haastig als hij werd geschreven, moeilijk beter zijn. Er is geen bezonkenheid in kunnen komen. Alleen een beeld, een vluchtig gezicht van een landschap, het gevoel van den strijd, waar de jonge schrijver bij was met al zijn enthousiasme, zijn genoegzaam geslaagd.
Het gasthuis is almede zeer oud. Een steen, in den gevel gemetseld, draagt althans het volgende opschrift: «Aen siecken ende weesen hebben zy hunne erve uytgedeeld. Johanna, gravinne van Vlaenderen ; Meester Sechere, pbr., en Claus Cheylinc ; Symoen de Ruwe ; Jan van Culsbrouc ende Geert syn broedere ...» Meer dan ééne nijverheid heeft Geeraardsbergen verlaten.
Het opstel is een navolging van Lamennais, typisch voor de "Weltschmerz" en tevens voor het gewild optimisme van den jongen schrijver. Een afzonderlijke plaats onder zijn eerste voortbrengselen bekleedt de "Leeuw van Vlaenderen." Hij heeft hem voleind in het huis van de Laet, in eenzelfde kamer, aan de tafel waar 's avonds zijn vriend gedichten maakte of artikels schreef voor dagbladen.
Een ander middel om ons het landschap gemakkelijk nader te brengen, ons zijn karakter te laten voelen, is het met de stemming van den held te doen harmonieeren, of omgekeerd den held in de bijzondere en momentane stemming van het landschap te laten opgaan. Een jong werk: "De maegd van Vlaenderen, een nachtgezicht" begint: "Ik zat alleen op myne kamer, met het hoofd in de handen rustende.
Of hij weet iets van zeker "eerlick jongelingh", die eerst om zijn ongegoedheid afgewezen werd, maar later, toen de ouders van het meisje alles verloren hadden, en uit Vlaenderen naar Engeland waren uitgeweken, toch het meisje tot vrouw kreeg; hoe toevallig ze elkaar ontmoetten in een "slecht vertreck" van een herberg.
Mooier dan in het Wonderjaer, vonden de Vlamingen in den Leeuw van Vlaenderen een taal terug, die ze voor letterkundig gebruik ongeschikt hielden, en op dit meer bezonnen werk hadden met meerder reden de woorden kunnen toegepast worden van een aan Conscience onbekend lezer, die hem in 1837 schreef:
De excellente Cronike zegt ons hoeveel Fransen in hun Vaderland terugkeerden: "Ende van alle diere ontquamen en ontvloden mochten syn ontrent drie duijsent mannen van alle der groter menichte, die daer versaemt waren omme Vlaenderen al gheheel te niete te doene; ende die mochten die nieumare dragen van haerlieder aventuere, die sober was."
Zijn eerste werken zijn onberedeneerd een argelooze weêrgave van wat hem in de geschiedenis heeft aangetrokken, en langs zijn ongeoefend oog onklaar tot hem kwam. "Jacob van Artevelde," die tien jaren na den "Leeuw van Vlaenderen" verscheen, is beter onderlegd en met meer zorg voorbereid.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek