Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 mei 2025
"Laat dat maar aan mij over", riep Luned op verheugden toon uit, "ik zelve zal naar het hof van koning Arthur rijden en den edelsten en machtigsten ridder aldaar zal ik verzoeken, om u te helpen. Vertrouw op mij; ik zal niet zonder hem terugkeeren!" Half ongeloovig zag hare meesteres haar aan.
Met elke nieuwe week dacht hij minder aan Kitty en verwachtte ongeduldig de bekendmaking van haar huwelijk, die hem, hoopte hij, even volkomen zou genezen, alsof hij zich een tand liet trekken. Intusschen was de lente gekomen, een zeldzaam schoone, zachte lente, waarin plant en dier en mensch zich verheugden. In de laatste vastenweek was het nog helder vriezend weer geweest.
"Zeer zeker zijn er omstandigheden," zeide Willoughby, "waaronder het mij zeer dierbaar zou kunnen worden, doch dit huis zal altoos één recht op mijne genegenheid kunnen doen gelden, waarin geen ander verblijf ooit deelen kan." Mevrouw Dashwood wierp een verheugden blik naar Marianne, wier mooie oogen Willoughby aanzagen met een uitdrukking, die duidelijk te kennen gaf, hoe goed zij hem begreep.
Daar deze hem met het grootste verlangen had gewacht, ontving zij hem verheugd en zei: Ik ben veel dank schuldig aan den heer broeder, die u zoo goed den weg wees om hierheen te komen. Vervolgens na van elkander te hebben genoten, spraken en lachten ze veel over de onnoozelheid van den dommen monnik, versmaadden de spinrokkens, de kammen en de koorden en verheugden zich met groot welbehagen.
Maar de tweelingbroeders kusten elkander, toen zij elkaâr terug zagen, en verheugden zich van ganscher harte. Toen grepen zij de heks, bonden haar, en legden haar in 't vuur, en toen zij verbrand was, opende zich het bosch van zelf, het werd er licht en zonnig en het koninklijk slot kon men op drie uur afstand zien.
De vromen verheugden zich dus niet weinig, ze dankten God voor deze hulp en twijfelden niet, of, als eenmaal de toelisans verdwenen waren, de heilige ook de Guardia Civil zou verdelgen. Ze volgden dus Padre Dámaso verder met verdubbelde aandacht. De pater wond zich meer en meer op. Doch zijn toehoorders begonnen allengs te gapen, zelfs Capitán Tiago. Maria Clara luisterde niet.
"Het is binnenkort Kerstmis," zeiden de lieden in het dorp en verheugden er zich over.
Dankbaar sloegen ook Adelgonde en Alonzo den blik naar boven, en verheugden zich met ongeveinsde blijdschap, dat ze hun veelgeliefden vader ongedeerd aan hunne zijde mochten zien. Intusschen was de straatroover, door Rudolf en Alonzo's knechten het kasteel Beaufort binnengedragen.
Daar waren vader en moeder en de kinderen allemaal, en ze verheugden zich, dat ze nu weer 's 'n poos in hun midden zijn zou; moeder zou vanavond stralend aan de theetafel zeggen: "Morgen zijn we weer met ons tienen, kinderen" en zij zag er tegenop weer onder die menschen te moeten leven, die toch allen zooveel van haar hielden; ze huiverde terug voor de degelijke gezelligheid, de stille regelmaat, en vond 't punctueele irriteerend en banaal.
De bewoners der villa's in de onmiddellijke nabijheid van het stadje keken in den almanak, of het volle maan zou zijn op den avond, die voor de groote uitvoering bestemd was, en verheugden zich, toen zij bemerkten, dat het volijverige bestuur van 't zanggezelschap zelfs daarmede rekening had gehouden. Nieuwjaarsdag kwam eerst, en den daarop volgenden dag was het bal en de uitvoering.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek