Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juli 2025
Sylvain beloofde vast reeds den volgenden ochtend met de schilderijen bij zijn kooper aan te gaan en hoopte wel dat hij over weinige dagen Fonske eenig gunstig bericht zou kunnen zenden. Den volgenden ochtend Fonske was bezig aan wat decoratiewerk in het gemeentehuis klopte de daar langs komende postbode op een der ramen om zijn aandacht te wekken.
Sylvain had weer een schilderijtje verkocht en van Florimond waren verzen opgenomen in een tijdschrift dat betaalde; zij hadden beiden geld op zak; en Fonske, door zijn sterk verlangen en den nood gedwongen, nam eindelijk al zijn moed bij elkaar en vroeg eens aan Sylvain: Keunt-e mij euk nie ne keer aan azeu ne keuper helpen?
Al was ie-hij de Paus, we 'n kennen hem niet, zei Sylvain smalend. Hoe durven ze toch! dacht Fonske. En weer voelde hij, in een mengsel van angst en bewonderende afgunst, bij hen die sterkende kracht, dien waardigheidstrots tegenover machtigen en rijken, welke hem zoo zeer ontbraken. Op het perron van 't stationnetje namen zij van elkander afscheid.
Hij dacht wel, hoe Florimond en Sylvain zouden verontwaardigd zijn, omdat hij 't niet een vlaamschen naam gaf, maar hij was al zooverre, dat hij zelfs hùn afkeuring durfde trotseeren, als hij daardoor maar ietwat nader kwam tot zijn voorname illusie, tot de jonkvrouw van 't kasteel en de gelukzalige verrassing, die zij voor hem in bewaring hield.
't Es spijtig da z'in de stad nie 'n weunt, 'k zoe euk ne kier heur portret moaken, zei Sylvain. En weer lachte hij ondeugend. Fonske ging daar niet verder op door, maar de toon van zijn vrienden over Lisatje beviel hem maar half. 't Was eenigszins alsof de hand werd geslagen aan iets dat hem alleen toebehoorde.
't Ziet er parvenu-achtig uit, beweerde Florimond; en Sylvain hoofdknikte, sprakeloos beamend. Fonske begreep het woord wel niet, maar voelde een afkeuring. Florimond ging naar het bootje toe, dat aan den oever lag. O! ge 'n meug niet! schrikte Fonske, 't es 't beutse van 't kastiel. 't Beutse van 't kastiel! riep Florimond verbaasd. En 't ligt hier in de wei!
Het ging niet zonder eenige moeite. Sylvain en Florimond hadden met hem wel eens gesproken over wat zij noemden "hun artistiek geweten", dat hun slechts toeliet die werken uit te voeren, welke met hun esthetische opvatting strookten.
Maar voor dat alles was geld en nog wel tamelijk veel geld noodig; en hoe zou hij daar aan geraken? Naarmate zijn betrekkingen met Florimond en Sylvain intiemer werden, drong hij ook wat dieper tot hun eigen leven door en kwam er van zelf toe hun voorbeeld eenigszins te volgen. Dat waren krachtige modellen, van wie een sterken invloed en een vast vertrouwen uitging.
En Sylvain, vol minachting glimlachend, beaamde nogmaals met een zwijgend hoofdgeknik. Andere doeken werden getoond. D
Fons gaf geen antwoord, maar achter hun rug ging een hoongebrul op, gevolgd door hevig schaterlachen. 't Zijn hier nog wilden, glimlachte kalm Sylvain. Fonske was maar blij dat ze al spoedig aan zijn huisje waren. Welgekomen, meniers, welgekomen! groette Fonske's moeder, hen nederig op haar drempel te gemoet komend. Zij namen even hun geweldige flaphoeden af en groetten haar als "madam".
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek