Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 6 mei 2025


De rijweg, die naar de badplaats Monchique voert, gaat van Portimao uit en loopt langs den stijgenden rechteroever der rivier.

Zacht-begeleidend kweelden de violen, als een droomerig koor van aetherische vogelen, en 't zware orgel tremoleerde in ondertoon, dragend met ingehouden kracht den edelen, stijgenden zang. Plechtige roerloosheid en stilte heerschten in de gansche volle kerk.

In Friesland was die overgang echter niet zoo groot als in andere landstreken: want nevens de geestelijkheid en den in aanzien stijgenden Adel, of de groote grondbezitters, had de algemeene volksvrijheid hier een stand van vrije mannen gevestigd, die als huurders het land bebouwden of handel dreven en handwerken uitoefenden, en wier dienstbaren zelfs geene slaven of lijfeigenen waren, zoo als elders . Hier kende men geen Leenstelsel en ook geene Graven of Heeren, die elders, door het schenken van vrijheden en voorregten of privilegiën, de aan hen onderworpene of lijfeigene ingezetenen vrij verklaarden en daardoor de verheffing van de Steden bevorderden.

Men zal wel moeten aannemen, dat een voorgevoel hen geleidde; want waarlijk, tien minuten na hun hotel verlaten te hebben, ontmoetten zij Aristobulus Beerenkooi, die zijn dagelijksche wetenschappelijke wandeling maakte, en een banalen, werktuigelijken handdruk met hen wisselde, terwijl hij de bewegingen van den stijgenden vloed gadesloeg.

't Is hem, 't is hem! verzekert mijn dame, met stijgenden nadruk, zoodat ik, twijfelend, aanzienlijk vertraag, omkijk, stilhoud. Waarachtig, hij is het! Kreten van vroolijke verbazing, groeten, handdrukken, verrukt geglimlach van mijn lieve dames!

Wat men het eerst bespeurt van Cuba's hoofdstad, zijn groote, verspreide gebouwen, waartusschen, tegen den langzaam stijgenden achtergrond, een ontelbare menigte huizen zijn saamgedrongen, allen van een zelfde geelachtige kleur. Dat eentonig effen vlak wordt door rechte lijnen van straten in ruiten verdeeld, 't geen de stad op een reusachtig dambord doet gelijken.

»Moeder, ik ga naar Rhodesia," zeide Frits zoo kalm mogelijk. »Frits!" zeide zijn moeder verbaasd en bedroefd, »naar Rhodesia?" »Nu, wat zou dat?" zeide hij zoo luchthartig mogelijk. »In dienst van Cecil Rhodes?" vraagde zij in stijgenden angst. Hij knikte met het hoofd. »O mijn jongen," smeekte zij, »doe dat niet!" »En waarom niet?" vraagde hij.

"Waar is je kind?" vroeg hij, en toen hij het zag, riep hij uit: "Goeie hemel!" Hij liep den stijgenden weg naar het dorp op en kwam den dokter tegen die in allerijl naar beneden liep. Hij vatte hem bij den arm. "Wat betéékent dit allemaal?" zei hij. "Heb je de laatste dagen couranten gelezen?" De dokter antwoordde toestemmend. "Nu, en wat is er aan de hand met dat kind?

Zij naderden het station van de West Shore en ik dacht al dat ze links zouden inslaan, toen ik ze eensklaps naar rechts zag wenden en een stijgenden zijweg inslaan. Ik verademde! Ik verademde alsof ik van een zware dreiging werd bevrijd. Het gaf mij plotseling een gevoel van diepe rust te weten dat zij daar ergens woonde, in de vreedzame natuur, en niet in de drukke, gevaarvolle stad.

Als zijn stemme altemets opklom tot een vrage zij hoorde aan den stijgenden klank dat hij een vrage deed wist ze daarom niet seffens wat ze antwoorden moest, en zij vond het ook niet zonderling dat hij op geen antwoord wachtte. 't Geluchte was vol van hem en ze asemde in dat geluchte.

Woord Van De Dag

meisjesschaar

Anderen Op Zoek