Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juli 2025
Preux beschouwde als ideale minnaars, vervuld van een fijne en zuivere teederheid; zij vindt hun openhartige zinnelijkheid grof en stuitend gelijk zij 't grof vindt van Rousseau, om ons te zeggen dat het temperament van Sophie haar 't wachten op een man moeilijk maakt en schaamteloos van haar, dat zij haar verloofde onbewust en onwillekeurig, door een mengeling van teruggetrokkenheid en aanhaligheid prikkelt.
"Mijn broer Leo," zoo schrijft gravin Sophie Tolstoi in hare aanteekeningen, "vertelde mij eens dat hij in den Kaukasus een nummer van de Atjetschestwjennija Zapiski ontving, waarin den onbekenden auteur van Kinderjaren groote lof werd toegezwaaid. 'Ik lag, vertelde hij, 'op de houten bank in mijne hut; Nikolaas en Ogolin waren bij mij toen het blad kwam.
Als machine de guerre tegen haar zwager gebruikte tante Sophie de onregelmatigheid van zijn huwelijk, op vreemden bodem gesloten.
Alleen de prediktoon van Sophie, welke hem berispte om zijn vroeger slecht leven en hem voornemen deed zich nu eens voor goed te beteren, hinderde hem geweldig ... Zijn moteurken was verloren ... zijn krachten gebroken, 't roeien zou nu onmogelijk wezen ... Wrevelig-smartelijk tikkelden die gedachten voortdurend in hem òp, deden alles donker-dreigend en triestig schijnen ...
De liefelijke lach verdween van het schoone gelaat, en Sophie, hare kamenier, had een zeer ongemakkelijke gebiedster te bedienen. Eindelijk zat zij in haar nachtgewaad aan haar schrijftafel, en vloog de pen over het papier, terwijl de trekken om den mond bitter verdriet teekenden. In het woonvertrek beneden sloeg Army's moeder hare armen om zijn hals en staarde in zijne van geluk stralende oogen.
Tante Sophie schatte hem hoog om zijne discretie en voorzichtigheid, maar zij heeft zich wel gewacht hem le fin fond van hare bedoelingen te laten doorzien, daar hij de man niet was voor snelle, gewelddadige maatregelen.
Drie dagen reeds liep hij rond met de zekerheid dat vader geen duit had nagelaten. Met Nieuwjaarsdag zegde Trees, dat ze niets gevonden had, ondanks heur lange zoeken en Sophie, zijn zuster, had schertsend gelachen toen hij naar geld vroeg. "Waar zou vader de centjes vandaan gehaald hebben! Had ze hem niet moeten onderhouden sedert moeders dood?" Toch was Geerten niet heelemaal overtuigd.
Voor dat alles had ik mijne persoonlijke grieven moeten ten offer brengen," en de generaal liet in diepe moedeloosheid het hoofd op de borst zinken. Tante Sophie zou zeker hare satisfactie hebben gehad, zoo zij die bewijzen van leedgevoel en naberouw bij den gebogen grijsaard had kunnen gadeslaan. Ik, als haar representant, meende hem troost te mogen geven. "Kom, Generaal! niet zoo mismoedig.
Maar Sophie zag er heel dom uit en sprak geen enkel woord. «Je ziet er zoo boos uit,» zei Ida, «en toch hebben ze allemaal met je gedanst.»
"God zij geloofd" had Sophie zijn dochter gezegd, "want dat lijden is niet meer om ná te zien," en hierbij dacht ze vooral aan 't geld, dat ze daarná niet meer hoefde te geven en waardoor reeds zooveel ruzie met haar man in huis geweest was ..."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek