Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
"En wat hebt gij dien jongen snoeshaan gedaan, van wien gij spreekt?" vroeg Mom. "Hebt gij hem doorregen als een hoentje aan 't spit of hem als een os den hals afgestoken?"
En nu.... voor dien snoeshaan! De burgemeester Van Bavik zou echter dien avond noch hoofdkaas noch ossetong op Vredelust gebruiken, want hij moest noodzakelijk aan iemand schrijven; gaarne zou hij 't hervatten, en hoewel, na die openbaring van 't vaste besluit, de verzoeken dringender werden, en zelfs Suze iets prevelde van: "Uw kamer zal koud zijn," de burgemeester bedankte nogmaals vriendelijk, en maakte zijn compliment.
"En ik zou u de punt van mijn staal doen voelen," vervolgde Botbergen, "gelijk ik dien jongen snoeshaan deed, die in 't leger...." "Wel foei, Mijneheeren! gaat gij kijven in mijn tegenwoordigheid!" zeide Ulrica. "Deze alleen ontwapent mijn rechtmatigen toorn," zeide Botbergen, op een kluchtige wijze zijn lemmer half uithalende en weder in de scheede latende vallen.
De aangesprokene neemt den vreemden snoeshaan van het hoofd tot de voeten op, "Ik weet waarlijk niet, wien ik de eer heb te zien," zegt hij, schoon de eer gering is; want, trots de elegante kleeding, trots den gouden horologieketting, trots den baard
"En dat hij, in weerwil van zijne praatjes daarin niet zal kunnen opstijgen!" "Werp dien snoeshaan eenvoudig de deur uit!" "Wat hebben wij naar dien dwazen kerel te luisteren!" "Aan de deur met hem! Aan de deur!" En zoo ging het voort. Het was om hooren en zien te doen vergaan. Het tumult klom als de branding van den oceaan bij hevigen storm en bij hooggaanden vloed.
Tot vervelens toe liep verder volgens Flitz het gesprek over dien snoeshaan; nu eens stelde de heer Gliekke dat heertje ten voorbeeld, en herhaalde mevrouw 't een of ander wat Van Bavik zeide, of herdacht Suze de boeiende wijze, waarop hij van het woeste maar trotsche Noorwegen gewaagd had; en Flitz was verheugd dat het tijd werd van heengaan, want dat "gezanik" verveelde hem bovenmate.
Hij werd nu zichtbaar boos en verschanste zich in zijne waardigheid. Hij begon te neuriën en keek opnieuw op zijn horloge. Welnu! ik ga wel nooit meer daarginds heen, vervolgde Trossenko, zonder acht te slaan op het stuursche uiterlijk van den majoor. Ik ben zelfs verleerd op zijn Russisch te loopen en Russisch te spreken. Wat is dat voor een vreemde snoeshaan? zullen de lui zeggen.
Een vreemde overgewaaide snoeshaan, die in de Vlakkesteeg op een kleine kamer woonde en wel om zijn knapheid, gaandeweg eenige lessen kreeg, maar een slechte betaler was, die kwam maar zóó om de hand van een meisje, dat destijds haast als mijnheers en mevrouws dochter werd aangemerkt. Dat het spaak liep kun je begrijpen.
En daar tegen de helling rezen stijf en onthuis, in een begonnen begrenzing, gelijk de eerste huizen van een nieuw ontworpen wijk, het Hôtel de France en de Spaansche Fonda:.... dingen van speculatie, overbodig en karakterloos uitziende dingen, die ge wel zoudt willen omschieten, zoo onnoozel stonden ze daar het uitzicht te bederven.... Het eerste was een villaächtig heerenhuis, damesgezichten plekten er uitkijkend voor de ramen, een kellner.... hoe kwam de snoeshaan hier.... met een wit voorschoot als een rok om zijn beenen, stond er strak in de deur.... de Spaansche, meer armelijk, als stal en koetshuis van het Fransche.
"Zie dien ouden snoeshaan," hernam de andere soldaat: "altijd hoffelijk, als ware hij een Ridder, die zijn meisje dient." "Eene zeer juiste aanmerking," zeide de veteraan: "waarvoor gij, Gilles Adriaansz! het voorrecht zult hebben met uw vijf man naar den voorpost te gaan en te zien of alles rustig is. Zoo er lieden aangehouden zijn, breng ze hier. Ik zal zelf naar den hopman gaan."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek