Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
De twee moedige mannen kwamen behouden te San-Domingo aan in hunne kano's, die met zes Spanjaarden en tien Indianen bemand waren, en dadelijk deed Diego Mendez den Onder-Koning verslag van den ellendigen toestand van Columbus en de zijnen, en vroeg hij hem een schip om de schipbreukelingen af te halen.
Het liet zich dus aanzien, dat de schipbreukelingen altijd op het eiland zouden moeten blijven, om de een na den ander te sterven. Daar kwam Columbus op het denkbeeld, dat de moedige Mendez misschien zou over te halen zijn, om met de door hem gekochte kano den gevaarlijken tocht naar Hispaniola te ondernemen.
Zij beklommen dus de rotsen, en ondernamen van uit de bosschen, op den top des bergs, hunne aanvallen en plundertochten tegen de Turken. Op het strand beroofden zij de schipbreukelingen; weldra begonnen zij zelven schuiten te bouwen, en zich bewust van de veiligheid hunner positie, werden zij piraten.
Na de stranding van "de Sperwer" konden de schipbreukelingen niet alleen eenige levensmiddelen redden, maar zoowel een paar kijkers als enkele boeken bleven behouden; deze boeken, waartoe het scheepsjournaal zal hebben behoord, zijn aan Hamel teruggegeven; wellicht heeft hij daarin aanteekeningen gemaakt en heeft hij die op zijne vlucht naar Nagasaki kunnen medenemen.
Weldon was tot aan den oever genaderd en stond toen tegenover hem. Zij was het die zijn vraag beantwoordde. "Mijnheer," zeide zij, "we zijn schipbreukelingen wier schip gisteren op die klippen verbrijzeld is!" Een gevoel van medelijden was duidelijk op het gelaat van den onbekende te lezen, wiens blikken het vaartuig zochten dat op het strand was gezet.
Wij zwegen allen, als door een gelijktijdig gevoel van hoop en verwachting overvallen, "Wat wil jelui? Wat is er?" vroeg een stem. "Schipbreukelingen!" riep de een. "Kunnen wij opkomen?" vroeg een ander. "Eilieve hoor eens!" schreeuwde een derde. "Goed volk!" riepen wij eindelijk, allen te gelijk.
Het in bussen bewaarde vleesch, de beschuit, het versche water met eenige druppels rum, waarvan Bat eenige flesschen gered had, maakten de menu van dezen maaltijd uit. Maar al nam Negoro er deel aan, toch mengde hij zich volstrekt niet in het gesprek, waarin over de maatregelen beraadslaagd werd, die in den toestand der schipbreukelingen zouden moeten genomen worden.
Van den president der Reddingmaatschappij, den heer Moens, die even met enkele geredden had mogen spreken, vernam ik dat de schipbreukelingen aan boord van het wrak herhaaldelijk hebben getracht voedsel te vinden, hetwelk zij vermoedden dat aan boord was. Op handen en voeten kropen zij soms naar de plaats waar zij dachten eten te vinden.
Zij, die daar op een post dichtbij waren, kregen bevel om alle mogelike hulp te geven aan de schipbreukelingen, maar met de uitdrukkelike bepaling erbij, dat dit alleen mocht geschieden, als het gestrande schip er een van de Kompanjie was. Waren het vreemdelingen, dan konden ze verdrinken, daar bemoeide de V. O. I.-C. zich niet mee.
"Goddank!" , riep mevrouw, omlaag hé-hé-end. De man keek niet op, strompelde moeilijk. Als bezeten schreeuwde pa, 't hemd met forsche rukken zwaaiend. De man keek nièt. "Ach, ach," zuchtte Amélie, "nou begin 'k 'n béétje te begrijpen wat schipbreukelingen voelen, als ze in 'n bootje dobberen en 'n groote schuit voorbij stoomt! Man! Hé! Meneer! Hé!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek