Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Hij wapende zijn lieden en ging zelf nooit ongewapend uit het huis; maar toch duurde de onbehagelijke toestand eenige weken, eer de inboorlingen tot kalmte waren gekomen en verdwenen. Voortaan kwamen nu echter ook geen arbeiders meer. Men kon trouwens aan deze "men bush" geen vertrouwen schenken.
Buiten zekere bescheiden grenzen, kan het geen werkelijke voldoening schenken, voor zoover het de aanspraken geldt van ons eigen ik." "Misschien blijken we het ten slotte toch nog eens," zei Elinor glimlachend.
Beide vogels zijn bij zulke gelegenheden verwonderlijk weinig bang voor menschen, en als iemand zich niet beweegt, of wanneer hij het doet heel voorzichtig, dan schenken ze er niet meer aandacht aan, dan alsof hij een van de koeien was, die de eerste grassprietjes vlakbij afgrazen.
Daarom was ik zoo blij vandaag, Nu, wat ik steeds moet denken, Me een droom, niet als ver weg, niet vaag, Maar kwam, als werkelijk schenken; En, schoon ge ook zelf afwezig waart Mijn ziel werd als de ontwakende aard Die zonnestralen drenken.
Soms maakt de photograaf eene kleine variatie, door aan eenige leden van het gezelschap iets te doen te geven: garen winden, thee schenken of zoo iets. Maar niemand wordt de dupe van dezen kunstgreep, men zal nooit ook maar een oogenblik meenen, dat de photographie er is, om het theeschenken te laten zien; de gezichten trekken te sterk de aandacht.
Zij zette zich aan de tafel, die met wasdoek was bedekt, dat door pennemessneden was doorkorven. "Neen, dat geloof ik niet," sprak Dolly en trachtte hem in de oogen te zien. "Men moet daadzaken toch geloof schenken, Darja Alexandrowna," zeide hij, op het woord "daadzaken" den nadruk leggende. "Wat heeft zij dan gedaan? Wat eigenlijk?" "Zij heeft haar plicht vergeten en haar man bedrogen.
Mijn vrouw zal nooit zoo verstandig zijn mij zulk een kind te schenken!" Sinds had hij alles verlaten om "Parijs te ondernemen," zooals hij zich uitdrukte. Wie was Claquesous? Hij was de nacht. Hij wachtte, om zich te vertoonen, tot de hemel geheel donker was. Des avonds kwam hij uit een hol, waarin hij terugkeerde vóór het dag werd. Waar was dat hol? 't Was niemand bekend.
Magnifique niewaar? Die Rijn!.... die landen kust en scheurt de dijken! 't Heelal verdeelt in ko...." "Menheer Kippelaan, je zult me vergunnen dat ik me nu met mijn neef absenteer. Als je nog een oogenblik wilt rusten, mijn dochter zal je gaarne een kop thee schenken. Vaarwel." Toen Kippelaan een groot uur later vertrok, toen was hij bij uitstek voldaan.
Reinout volgde op eenigen afstand den stoet, die meester Barbanera en zijn hansworst naar Haarlem geleidde, daar hij weinig trek gevoelde de eer van zijn gezelschap aan den marktschrijver te schenken.
Daarin ligt het geheim. De keizer is goed, en hij weet zijn dienaren te beloonen. Een van hen, Adam van Wurtemberg, heeft zich door zijn meester het huis zijner nog levende moeder doen schenken. Hij heeft die moeder aan de deur gezet. Hij heeft het huis van zijn grootmoeder, een ziekelijke tachtigjarige, die niet meer vervoerd kon worden, door kogels doen doorboren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek