Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
Ik keek tersluiks doch scherp naar den hoek vanwaar hij komen moest. Nu kwam hij in 't zicht. De twee schelmen bemerkten hem nog niet ik stond op. Waar gaat ge heen? vroeg Sandar ruw. Naar mijn paard, hoort gij niet dat het weer onrustig wordt? Loop naar den duivel met je paard. Je blijft hier! Ge hebt mij niets te bevelen, antwoordde ik barsch en deed alsof ik weg wilde gaan.
De paarden hebben zich losgerukt! Dat hielp, zij bleven staan. Zij wilden hun voortreffelijke paarden niet in den steek laten. Bindt ze dan weer vast! riep Sandar terug. Maar ze zijn weggeloopen! Hel en duivel, waarheen dan? Weet ik het, vraag het ze zelf! O jou domkop! Zij renden terug. In hun plaats had ik zulk een haast niet gemaakt, maar mij toch van het paard meester gemaakt.
Nauwelijks had ik Halef gezien en die weinige woorden met Sandar gewisseld, of hij was al bij ons en vloog, als een pijl, door den hollen weg. Houdt hem! Schiet hem van zijn paard! Gauw, gauw! riep Sander, terwijl bij naar zijn geweer greep. Ook Bybar richtte het zijne, trachtte althans het te doen, want de snelheid waarmee het paard voorbij reed, liet er hem geen tijd toe.
Met één flinken sprong was ik bij hun paarden, en in minder dan geen tijd had ik deze losgebonden. Ik nam de zweep uit mijn gordel en sloeg naar hen. Eerst steigerden zij, en renden toen in volle vaart het bosch in, waar zij echter niet verder konden komen daar zij aan hun teugels moesten blijven hangen. Nu kwam ik weer te voorschijn en riep den beiden Skipetaren toe: Sandar, Bybar, halt!
Zij gingen het boschje in, op mij razend en scheldend. Sandar kwam het eerste boven. Met een enkelen blik overtuigde hij zich dat de paarden inderdaad weg waren. Toen viel hij tegen mij uit en brulde: Hond, waarom heb je ze niet vastgehouden? Ik heb, evenals gij, niet naar de paarden, maar naar den ruiter gekeken! Je hadt toch wel beter kunnen oppassen!
Hij betaalde die misdaad wel duur. De vier schurken waren toch echte galgebrokken. Laten we nu een besluit nemen, voor de tijd verloopt! stelde Sandar voor. Zullen wij ze aanpakken, waar zij nu nog zijn? Neen, antwoordde Manach el Barscha. Daar is het te licht. Zij zien ons daar, en dan zijn wij verloren, omdat zij kunnen schieten en onze kogels hen niet kunnen schaden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek