Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Ik geloof niet, dat het me iets helpen zal, maar als u het gaarne heeft, zal het gebeuren. Schrijf Reijer, u mag het; u mag alles... Mevrouw was haar dankbaar en, voor het oogenblik, een weinig gerustgesteld. Hoofdstuk XXIX.
Mevrouw Van Raat, die bij dit bezoek tegenwoordig was geweest, had geen grooten indruk ontvangen van de degelijkheid van dat nette doktertje, dat over Spanje en Parijs sprak en slechts voor de conversatie scheen gekomen te zijn. Toen Reijer twee dagen daarna zijn bezoek herhaalde, ontving zij hem eenigszins koel.
Er was een maand verloopen, een maand, welke Eline bij de Ferelijns doorbracht, daar Jeanne haar niet van zich wilde laten gaan, voor zij geheel hersteld zou zijn. Reijer had namelijk geconstateerd, dat Eline eene zware koude gevat had, die haar bij de minste verwaarloozing noodlottig zou kunnen worden.
Je zou kunnen instorten. Raadpleeg eerst Reijer. Maar Elly, ik ben immers altijd geweest als nu, ik ben nooit gezond geweest en... en wil jij me dan onderhouden, als ik hier blijf? vroeg hij met een glimlach. Voor haar was die glimlach weemoedig en zij verweet zich, dat zij hem tegenhield.
Dien geheelen middag bleef Vincent zeer opgewekt en Reijer kwam en ried hem zich niet te veel te overspannen. Op Amerika zou hij nog wel later terugkomen, daar was vooreerst nog geen sprake van. Maar een kleine wandeling of een toertje. Het weêr was zacht en warm. Waarlijk, dat zou meneer Vere goed doen. Betsy liet dan ook om halfdrie den landauer komen en zij steeg met Eline en Vincent in.
Zij droeg alleen een lossen, grijzen peignoir, die zonder eenige behaagzucht om hare vermagerde leden hing. Voor den spiegel streek zij door heur los haar; het was zeer dun geworden en zij lachte er om, terwijl de ijle vlokken over haar vingers vielen. Toen wierp zij zich op den grond neêr. Ik wil niet! stamelde zij bij zichzelve. Ik wil hem niet meer zien, dien Reijer.
De kennissen praatten veel over Eline, en Betsy zeide dikwijls, met een bedenkelijk gezicht, hoe ze vreesde, dat het niet goed met Eline ging: Eline was tegenwoordig zoo vreemd en Reijer was ook niet tevreden. En de kennissen beklaagden haar; die arme Eline!
Zij bedekte in zulke oogenblikken het gelaat met de vingers, die zij in de ooren perste, als wilde zij niet hooren, niet zien, als zou de eerste indruk, dien zij nu ontvangen zou, haar krankzinnig maken. En zij was daar zoo bang voor, dat zij Reijer geen woord over de dofheid zeide....
Jeanne ging met den dokter, nog pratende, de trap af, en Frans hoorde in zijn kabinet hoe Reijer naar hem vroeg, hoe zij iets antwoordde en de meid riep, om den dokter uit te laten. Daarop kwam zij binnen, terwijl het koetsje weldra op straat wegratelde. Stoor ik je? vroeg zij met hare zachte, onderdrukte stem. Neen, zeker niet, waarom? Waarom ben je niet even boven gekomen, Frans?
Eline dwong zich oplettend te zijn bij het verhaal der nieuwe beslommering; Jeanne sprak echter weldra opgewekter over haar vader, den heer Van Tholen, en over dokter Reijer, waarmede zij thans beter overweg kon.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek