Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
Keesje droomt, dat de sergeant hèm aankijkt, en schrikt wakker. Met glazige oogen staart hij den sergeant aan, wiens houding inderdaad aanduidt, dat hij het patriotisch antwoord uit Keesjes mond wenscht te vernemen. Keesjes weet niet, waarover het gaat: »Omme, omme....« stamelt hij. Pijnlijke stilte. Opeens zegt Hein luid, en vol overtuiging: »Ja, de sersant het gelijk!
Als zoodanig heb ik u verwelkomd als den 'Eerste der Engelschen', om de Nederlanders bij te staan. Gij zult niet de laatste zijn ik weet het! Maar," en het gelaat van den schilder wordt bezield door een patriotisch vuur, "wijzelven moeten ook handelen.
Daar hebben ze gewoond Sara Burgerhart is er geschreven in het beroemde Koepeltje tot . Toen kwamen de Pruisen in het land, bij welke gelegenheid BILDERDIJK zich verdienstelijk hoopte te maken, en de dames weken met tal van patriotten naar het buitenland, want ze waren patriotisch gezind.
Elk patriotisch Nederlander kan op deze boot niet alleen trotsch zijn over de wijze, waarop onze stoomvaartmaatschappijen haar passagiers vervoeren, maar ook op de geaardheid en het gedrag zijner medepassagiers. Men gevoelt zich hier in deftig, Hollandsch gezelschap. Alles gaat even kalm en netjes zijn gang, geen luidruchtig geluid wordt gehoord, geen luidruchtige spelen gespeeld.
Het is dien ten gevolge geen wonder, dat de Spanjaarden in alles zoo ridderlijk, zoo ernstig en zoo dramatisch geworden zijn; dat hunne grootste en uitstekendste dichters zich geheel aan het treurspel gewijd hebben; dat, even als Klio de stof der Spaansche geschiedenis uit louter drama's geweven had, zoo nu Thalia haar alleen in treurspelen naschilderde, dat een Molina niet minder dan 300, een Calderon 700, de nog vruchtbaarder Lopez de Vega anderhalf duizend tooneel- en treurspelen, over de tooneelen die de wereld voorstellen, uitschudden; en dat, zooals een patriotisch Spanjaard zegt, het drama voor zijne landslieden dat werd, wat de bijbel voor de Hebreërs, de Iliade en Odyssea voor de Grieken geweest waren, dat wil zeggen: een "archief voor het historische, staatkundige en godsdienstige weten en zijn van het volk, die de levendig en met hartstochtelijkheid geschrevene annalen der afwisselende lotgevallen, van den roem en de ongelukken van het Spaansche volk bevatte."
Daaruit steeg tot hen de stoïcijnsche gezindheid, het patriotisch en republikeinsch pathos, de doodsverachting en het heroïsme, die zij bewonderden en in zich opnamen, de gevoelswijzen waarmee zij zich vereenigden om in hun eigen voorstelling te schijnen wat de werkelijkheid hun ontzegde te zijn.
Al de, toen 16, Nederlandsche provinciën, werden wel door Keizer Maximiliaan I, aan wien ze door zijne gemalin Maria van Bourgondië, na het uitsterven van den Bourgondischen mannelijken stam, toevielen, onder den naam "Bourgondische Kreits," weder met het Duitsche rijk verbonden , maar deze verbinding bestond eigenlijk slechts in naam en was tijdelijk. Want reeds de kleinzoon van dien Duitschen Keizer, Karel V, vereenigde ze 40 jaren later, als een, zooals hij zeide, voor eeuwig onscheidbaar land, met de kroon van Spanje. Onder dezen Keizer, die een geboren Nederlander was , die met voorliefde de Nederlandsche taal sprak, en dien daarom de Nederlanders nog heden met trots een hunner grootste landslieden noemen en in zekeren zin als een Belgisch Vorst beschouwen, ("als een der schoonste paarlen," zooals een patriotisch geschiedschrijver uitdrukt, aan den krans van Belgiës roem) onder dezen Karel V, zeg ik, en ten deele ook nog onder zijn zoon Filips
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek