Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Ze is meer gevestigd op formaliteiten dan op 't wezen van de zaken zelf, 't eerste kenteeken van onmacht. Omdat iemand zijn pas niet bij zich heeft, moet hij gebonden en mishandeld worden. 't Doet er niet toe, of het een fatsoenlijk en geacht man is.
Terwijl Savari, de jager, dit zeide, namen zijn mannen de ketens weg. Zoodra dit geschied was, werden de kinderen in witte zwanen veranderd, die opvlogen, en met een schreeuw zich hoog in de lucht verhieven. Savari en zij, die met hem waren, schrokken over dit wonder zoodanig, dat zij in onmacht ter aarde vielen.
Zij brengt hem binnen en de vreemdeling zegt tot den Jonker: "Gij hebt mij zooeven te gast gevraagd, zooals gij ziet, beantwoord ik aan uwe uitnoodiging". De Jonker voelde zich ijskoud worden, maar nog meer, toen de man zijn mantel aflegde en zich vertoonde als een afschuwelijk geraamte. De Jonker viel in onmacht en de meid, die kwam toeloopen, vond geen spoor meer van den vreemdeling.
Evenwel herstelde hij zich spoedig, bedwong zijne verrukking en trad op den hertog en de hertogin toe, die schijnbaar nog altijd in diepe onmacht op een groen grasperk lagen uitgestrekt. "Op, op, doorluchtige heer!" riep hij, de rechterhand des hertogs grijpend en duchtig schuddend. "Op, heer, en wees goedsmoeds!
Lancelot! riepen de anderen. Lancelot stond, als wilde hij zich verontschuldigen, de oogen neêr, het gebaar vaag weêrgevend zijn onmacht ontrouw te zijn. Toen zeide hij vast en sloeg de oogen op: Ik ben trouw! Gij zijt trouw, Lancelot! riepen zij allen. Bij Sint Michiel! Zoo zal het aan u zijn... begon Merlijn. Aan u! vielen zij allen in. Het zal aan mij zijn, beäamde Lancelot.
Terwijl wat mijn bewering betreft, als zou uit een soort van artistieke onmacht, het vaderlandsche te doorvoelen, het uitheemsche door deze auteurs worden opgezocht, mij ter weerlegging de redenen van hun buitenslands vertoeven werden medegedeeld, die mij bleken niets met eenig literair streven te maken hebben, zoodat men inderdaad in deze schrijvers een nog meer volslagen uitzondering dan, maar toch van dezelfde soort als Van Oordt, heeft te zien, die immers ook door omstandigheden, welke grootendeels van niet-artistieken aard waren, er toe geleid werd, zijn onderwerpen wel niet in een vreemd land maar vroegeren tijd te zoeken.
Zij zaten aan een tafel, bij een helder vuur, dat in een hoogen schoorsteen brandde, en ze waren bezig een lekkere warme soep te eten. De reuk van de soep wekte weder mijn honger op; ik voelde dat ik in onmacht raakte en wankelde. Mijn machteloosheid lag op mijn gelaat te lezen. Zijt gij niet wel, mijn jongen? vroeg de tuinman mij op deelnemenden toon.
De weg gaat ten deele door de diepe ravijnen, tusschen steile, hooge muren, die ons met vernietiging schijnen te dreigen en die veelal ternauwernood ruimte genoeg overlaten om onzen trein te laten passeeren; die ontzaglijke bergklompen geven ons een gevoel van onmacht als we, uit de diepte er naar opziende, slechts zeer, zeer hoog een stuk van den blauwen hemel kunnen bespeuren.
Want in die onmacht is de moed, en moed is meer dan kracht, omdat moed ziel is en kracht feit: moed de gedachte en kracht het middel slechts tot de daad....
De indruk, dien de dood der duizenden, die hij onder de muren van Sewastopol had zien vallen, op Tolstoi had gemaakt, was niet zoo groot als die van dit ééne sterfgeval, den dood van zijn liefsten broeder. Toen zag hij met een physiek, nu met zijn geestesoog. Hij zag en stond ontzet. Oprecht als hij was, trachtte hij zich zijne onmacht tegenover de macht van den dood niet te ontveinzen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek