Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
"Denk je ons met je haaien bang te maken?" schreeuwde de onderofficier terug; "leg aan, jongens! laat hem eens een blauwe boon proeven, dan kan hij zien dat 't ons ernst is, en telkens als hij of die neger den kop vertoont maar weer schieten, hoor!" "Om Godswil, probeer toch niet te zwemmen!" riep Jack in doodsangst; "ik zal mijn best doen om je water te bezorgen."
Hoe dat ook zij, vrouw Snibs zag haar zoon nooit weer, en van spijt over die ontsnapte prooi, »van droefheid over haar Absalom," zooals zij zich uitdrukte, wierp zij zich midden in de wereld, dat wil zeggen, zij brak met al hare antecedenten en trouwde een gepensioneerd onderofficier, die bij Quatre-Bras een stijf been veroverd had en aanspraak op de Willemsorde, die hem echter niet gewerd.
"Gij moet zeggen van neen, Massa Rustig." "Waarom zouden we hun geen water geven, Mesty?" "Omdat ze dan de boot nemen." "Dat is waar," antwoordde Rustig. "Hoor je niet, daar aan boord?" schreeuwde de onderofficier opnieuw, "onmiddelijk de boot gezonden, of we snijden je den hals af!" "Ik zal de boot niet zenden," antwoordde Jack, die nu begreep dat Mesty gelijk had gehad.
Het verdere gedeelte van mijne wandeling liep zonder stoornis af; voorzichtig geworden, salueerde ik iedereen die ik ontmoette, onverschillig of het een adelborst, een onderofficier, of zelfs een korporaal van de mariniers was.
Omstreeks drie uur in den morgen sloop een onderofficier van Davoust tot aan den muur en waagde het, dien voorzichtig te beklimmen. Aangemoedigd door de stilte die er rondom hem heerschte, drong hij dieper de stad in. Zij bleek ledig en door de Russen verlaten.
Bijna overweldigd door angst over het lot, dat den onvoorzichtigen wachtte, zakte Jack een oogenblik op het dek neer, maar sprong fluks weer op en snelde naar een geschutspoort om naar de mannen in het water te kijken. Hij kwam juist bijtijds om te zien hoe de onderofficier zich met een luiden gil uit zee ophief en daarna in een wieling verdween, die hij met zijn bloed roodverfde.
Bedaard blijven zij voortgaan, praten met den sergeant, die tijdelijk aan 't begin van de langste brug het bevel voert en niet durft handelen, bereiken de overzijde, rukken een onderofficier, die de zaak toch niet vertrouwt en de brug in brand wil steken, de lont uit de handen, gaan op een der vuurmonden zitten, welke den overgang in de lengte bestrijken, en maken ten slotte generaal Auersperg, die daar commandeert en in allerijl is gewaarschuwd, zelfs wijs, dat de bruggen aan hen moeten worden overgegeven.
Monsieur Toulemaire wist er meer van. Doch evenals den ouden onderofficier kookte 't hem in de borst. Wat hij gevoelde? Luister: Tot voor weinige jaren was hij fabrikant te Salins. Sedert den dag dat de marquis De * de Salins, aan 't hof der Tuilerieën zijn invloed kon doen gelden, nam de zaak van Toulemaire een groote maar tevens een welverdiende vlucht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek