Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 oktober 2025
Graaf Floris wendde zich daarop tot Bisschop Johan van Syric, en wist door zijne voorspraak te bewerken, dat Heer Henric van Roden de hand der verweesde Jonkvrouwe van Montfoort bekwam, en daarby tevens het Burchtgraafschap, op gelijke wijze en voorwaarde, als dit voorheen door haren vader en Heer Herman bezeten was geweest.
Heer Jan van Montfoort had alzoo door zijne rijkdommen verworven, wat zijne voorgangers zoo dikwerf te vergeefs door het zwaard hadden getracht te vermeesteren. Zijn verdere levensloop was daarom niet gelukkiger, maar werd integendeel verbitterd door een leed, dat te feller griefde, omdat het de hand van een kind was, die het sloeg.
Maar wie, wie schepen flux daarna In 't heimlijk zich aan boord, En houden koers naar 't Britsche strand? Het wapen, schittrend aan het want, Is 't wapen van Montfoort. Men vraagt, met hoofsche plechtigheid, Der Rijksprinces gehoor; Maar als geheel den gang bewust, Treedt de Edelvrouw van Hollands kust Heur eedlen gade voor.
Zoo duurde het by afwisseling met minder en meerder kwelling, tot in de maand November des volgenden jaars, toen de snoevende vijand, door de uitmuntende maatregelen van onzen grooten Willem den Derde tot den aftocht genoodzaakt, het Sticht moest verlaten, en derhalven ook Montfoort ontruimd werd.
Willem van Montfoort hield, na de bevrediging door Filips, geheel de zijde zijns broeders, en beproefde, door zich met eenige speerruiters naby de wallen van Utrecht te vertoonen, eene opschudding binnen de Stad ten voordeele van Rudolf te verwekken, wat echter door de waakzaamheid van den Raad mislukte. En toch verkreeg de Bisschop reeds het volgende jaar wat hy zocht. Zaturdag voor St.
Een inval der Montfoorters onder Jan van Middachten werd door den IJsselsteynschen Bevelhebber Lambrecht Myllinck gekeerd. In de nabyheid van het steedjen had een hevig gevecht plaats, waarby Middachten met negen ruiters en zeven poorters gevangen genomen werd, terwijl Myllinck, zijn behaald voordeel vervolgende, de landen van Montfoort en Utrecht met vuur en staal verwoestte.
Montfoort naderde dus eindelijk tot het vurig gewenschte uur, waarop hy de stad zijns vijands met eene vinnige bestorming zou kunnen overmeesteren maar toen het er nu op aan kwam om dien storm te regelen, weigerden de aangekomen krijgsbenden volstrekt om een praam te bestijgen of een leer te beklimmen, ten zij de stad eerst gewonnen ware, »want," zeiden deze eerlijke Duitschers, »wy zijn herwaart gekomen om strooptochten te maken en te plunderen, niet om steden te bestormen."
In dezen oorlog maakte een van des Burchtgraven verwanten, Heer Lodewijc van Montfoort, zich door een wakker feit van wapenen vermaard: By een inval van die van Oudewater in 't Sticht, trok Lodewijc in der haast te Montfoort zoo vele manschappen samen, als er uit de verdedigers van slot en stede gemist konden worden, en voerde deze luttele bende, alleen uit voetknechten bestaande, den vijand tegen.
Daarmede was echter de stad niet van hunne plaag bevrijd, want toen de winter kwam, en Luxemburg zijn voornemen, om over het ijs in Holland te trekken, ging bewerkstelligen, was Montfoort in het laatst van December de verzamelplaats van 2000 man.
Montfoort, de voormalige Domdeken, begaf zich oogenblikkelijk naar Utrecht, waar hy den volksgeest by uitnemendheid kende, en stelde den Raad voor, om zich het belang van Jacoba in deze aan te trekken, hem van manschap en krijgsvoorraad te voorzien, en zonder marren tegen IJsselsteyn op te trekken; hy stelde zich borg, dat de Hertogin zou goedkeuren om kasteel en stadsmuren ten bodem te werpen en geheel te slechten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek