Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juli 2025
Het was toen de 16e April, Lo-Mai en zijn kind bleven dien nacht nog bij de vreemden, maar toen den volgenden morgen de reis zou worden voortgezet gaf de neger te kennen, dat hij niet verder wilde meegaan.
Het schouwspel was werkelijk belangwekkend genoeg. Het plein besloeg ongeveer een oppervlakte van een halve hectare en was op het midden na stampvol van een joelende menigte, maar dank zij de familie Lo-Mai kregen de beide vreemdelingen een prachtige plaats.
"Het schijnt wel dat de Koning een revue over zijn troepen gaat houden!" zei John Cort. "Gaat Mselo-Tala-Tala uit?" vroeg Max Huber dadelijk aan Lo-Mai. "Nu krijgen wij hem dan toch te zien", zei de Franschman, met niet veel eerbied voor een "gekroond hoofd". "En laten wij in dien tusschentijd onze oogen maar goed de kost geven", hernam John Cort.
Van alle kanten kwamen drommen dorpelingen, opgesierd als de familie Mai en blijkbaar in zeer vroolijke stemming. En alles trok naar de westgrens van het dorp. "Er gebeurt iets", zei Max Huber en naar Lo-Mai terugkomende, herhaalde hij: "Mselo-Tala-Tala?" "Mselo-Tala-Tala", antwoordde de man plechtig, kruiste zijn armen over zijn borst en boog zijn hoofd.
Als zij dien naam uitspraken, boog Lo-Mai het hoofd ten teeken van diepen eerbied. En nu gebeurde het, op den genoemden middag, dat Lo-Mai met vrouw en kind de hut der vreemdelingen kwam bezoeken. Het viel dadelijk op, dat zij zich bizonder hadden opgetooid.
"Ngora... ngora... Lo-Mai... La-Mai!" riep het negerknaapje, terwijl het dadelijk naar zijn moeder liep, die het liefkoosde. John Cort nam het paar eens goed op. De man was van krachtigen, goed geëvenredigden lichaamsbouw, zijn armen waren iets langer dan bij den mensch, ook zijn handen iets grooter; zijn voeten rustten met den geheelen zool op den grond.
Dit alles was door Khamis ontdekt, die herhaaldelijk getracht had buiten het dorp te komen, maar steeds hadden de schildwachten bij den trap hem dit belet. Zij waren daarbij niet altijd even vriendelijk en eenmaal zou hij misschien zelfs mishandeld geworden zijn, als Lo-Mai, door het tumult aangelokt, niet tusschenbeide ware gekomen.
John Cort en Max Huber lieten zich dus door Lo-Mai geleiden, door het thans zeer drukke dorp. Eigenlijke straten waren er niet, de hutten stonden onregelmatig, al naar de boomen, of liever hunne takken, de plaats hadden aangewezen. Het was zeer vol. Minstens een duizendtal Wagdies stroomden naar het uiteinde van het dorp, waar het koninklijk paleis stond.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek