Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
"En 't zal geschieden, mevrouw Weldon, 'k zal u op een veilige plaats ontschepen," antwoordde de leerling met vaste stem. "Bovendien geef ik de hoop niet op om, als we dichter bij land komen, eenige vaartuigen te ontmoeten die den kusthandel drijven. Kom! mevrouw Weldon, de wind loopt naar het noord-oosten!
De bazen of »meesters« zijn de leden van het gilde. Meen niet, dat elkeen maar opgenomen wordt in de vereeniging. Iedere »leerling« moet eerst zijn »proefstuk« leveren, dat door de overlieden gekeurd wordt. W
Hij was een leerling van den beroemden alexandrijnschen wiskundige Euclides. Op wiskundig gebied vond hij de verhouding van de middellijn tot den cirkelomtrek, de inhoudsformules voor den bol en den cylinder, enz., en schreef verschillende werken, die ten deele bewaard gebleven zijn.
»Zoek Soun op en breng hem hier!" zeide Kin-Fo tot den hofmeester, die iedereen in 't werk stelde om den niettevinden bediende te zoeken. Wang en Kin-Fo bleven alleen. »Ons verstand zegt ons," sprak de philosoof, »dat een reiziger, te huis teruggekeerd, eenige rust moet nemen." »Laat ons dan verstandig zijn!" was het eenvoudig antwoord van den leerling van Wang.
Marcel is voor morgen uitgenoodigd." Carolus wist, dat van de bohémiens Marcel zich het meest tegen zijn opneming in den vriendenkring verzette: hij ontving hem dan ook met de grootste voorkomendheid; maar vooral wist hij den kunstenaar voor zich te winnen door hem voor te spiegelen, dat hij portretten van de familie van zijn leerling te schilderen zou krijgen.
De wind is niet zoo hevig meer, en 'k heb alle reden te gelooven dat onze ergste beproevingen voorbij zijn." "God geve het, Dick! Wat heb je geleden, arm kind! Je hebt...." "Niets dan mijn plicht gedaan, mevrouw Weldon." "Maar zou je nu niet wat rust gaan nemen?" "Rust!" antwoordde de leerling. "'k Heb geen rust noodig, mevrouw Weldon! 'k Gevoel me zeer wel.
"Die moeten er wel zijn," antwoordde Dick Sand, "maar veel dichter bij de kust. We moeten dus steeds voortgaan." "En als we nu geen loods ontmoeten," vroeg Mevr. Weldon, die volstrekt wilde weten hoe de leerling al die moeilijkheden dacht te boven te komen.
Want het gebeurde vaak, dat de een of andere ontaarde leerling de pennen verzamelde in 't vrije kwartier, ze in een inktkoker stak en er zoolang mee omroerde in 't zwarte sop, dat de punten naar alle kanten uitstaken en de schachten vol inkt zaten.
Geen oogenblik liet hij verloren gaan en, als hij thuis was, hielp mijnheer Moerdijk hem altijd aan zijn lessen, zoodat hij weldra de knapste leerling van de geheele school was. Ja, ja, als men maar wil, kan men het ver brengen. Eens op zekeren dag zei mijnheer Moerdijk: "Hoor eens, Frans, ik hoor je tegenwoordig niet meer op de viool krassen, doe je daar niet meer aan?"
"Dat is al een heel raar kleedingstuk," zeide hij. "En heel kostbaar," antwoordde de schilder. "Indertijd heeft een Turksch vizier het cadeau gegeven aan Horace Vernet, die het weer aan mij vermaakt heeft. Ik ben zijn leerling." "Bent u een leerling van Vernet?" vroeg Blancheron. "Ja, mijnheer, en daar ben ik trotsch op. Schande," mompelde hij in zichzelf, "ik verloochen mijn goden."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek