Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
"Ik was van plan het wagentje te nemen, en Baptiste kan rijden, zoodat je niets te doen zult hebben dan je parasol op te houden en te zorgen dat je handschoenen schoon blijven," antwoordde Amy, met een spottenden blik naar de vlekkelooze glaceetjes, die Laurie's zwakke punt waren. "Dan ga ik met alle genoegen mee," en hij stak zijn hand uit voor haar schetsboek.
Hoe het zij, ik behoef geen zure heilige of zelfzuchtige zondares te wezen; en ik geloof eigenlijk wel, dat oude vrijsters zich heel behagelijk voelen, als ze maar eerst aan den toestand gewend zijn; maar " en hier zuchtte Jo, alsof het vooruitzicht toch niet uitlokkend was. Onder haar overpeinzingen scheen Jo in slaap gevallen te zijn, want eensklaps stond Laurie's geest voor haar.
"Nam de spin de invitatie van den ouden heer aan?" vroeg Laurie geeuwend. "Ja, hij kwam er uit, en Pol ging doodelijk verschrikt aan den haal en klauterde op Tante's stoel; al schreeuwend: "Pak hem, Pak hem," terwijl ik de spin ving. "Dat is een leugen! Lieve lorre!" krijschte de papegaai, naar Laurie's voeten pikkende.
Daarom maakte ik een eind aan de moeilijkheid door te zeggen: 'Laten wij trouwen, dan kunnen wij doen, wat wij willen." "Natuurlijk stelde jij dat voor! Jij richt altijd de dingen in naar je eigen plezier." "Niet altijd!" en iets in Laurie's stem deed Jo haastig vervolgen: "Hoe heb jullie Tante's toestemming gekregen?"
Hanna had een kolossaal ontbijt voor de reizigster opgedischt, omdat ze op geen andere manier haar blijdschap wist lucht te geven, en Meta en Jo voerden hun moeder, als plichtmatige jonge ooievaars, terwijl ze luisterden naar haar gefluisterd verhaal over Vaders toestand, de belofte van Brooke om bij hem te blijven en hem op te passen, het gedurig oponthoud, dat de storm op de terugreis had veroorzaakt en de onuitsprekelijke verlichting, die Laurie's hoopvol gezicht haar gegeven had, toen ze, uitgeput door vermoeidheid, angst en koude, aankwam.
Wat hadden zij prettige dagen met alles te overleggen; hoe plechtig gingen zij er op uit om te winkelen; wat maakten zij grappige vergissingen, en wat een hartelijk gelach ging er op over Laurie's bespottelijke inkoopen. Hoewel deze jonge heer zijn akademische loopbaan bijna achter zich had, was hij nog steeds even jolig en vol grappen.
De heer Laurence nam niet meer notitie van haar dan van een vlieg, sprak door over Laurie's lessen en onderwijzers en vertelde toen, alsof die gedachte hem eensklaps inviel: "De jongen verwaarloost nu zijn muziek, en ik ben er blij om, want hij begon er al te veel van te houden.
Ze wilde Laurie roepen, maar haar stem begaf haar; zij trachtte op haar zusje toe te schieten, maar haar voeten schenen alle macht verloren te hebben, en ze stond daar maar onbeweeglijk met een ontzet gezicht te staren naar het kleine blauwe hoedje boven het zwarte water. Eensklaps schoot haar iets pijlsnel voorbij, en Laurie's stem riep haar toe: "Haal een stok; gauw, gauw!"
"Ik zal trachten aan uw wensch te voldoen, Grootvader," was Laurie's plichtmatig antwoord, terwijl hij zorgvuldig het bouquetje losmaakte, dat Jo in zijn knoopsgat gestoken had. Het kleine huisje was niet ver weg, en de heele huwelijksreis van Meta bestond in de rustige wandeling met John van het oude huis naar het nieuwe.
"Ik weet het niet zeker, maar ik denk, omdat zijn zoon, Laurie's vader, met een Italiaansche dame, een zangeres trouwde, waar de oude heer, die heel trotsch is, diep verontwaardigd over was. De jonge vrouw was goed en lief en beschaafd, maar hij hield niet van haar en zag zijn zoon niet weer na dat huwelijk.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek