Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 26 juni 2025


Hier slaap ik, zeide zij. Hier slaapt de edele Crispinus. En hier is jullie kamer.... De bronzen lampen waren overal ontstoken: het waren slangen om boomtwijgen of opgerichte, slanke chimera's, uit wier opene bekken de brandende pitten vlamden als tongen van vuur. En de jongens dachten dadelijk: .... Zij laat ons niet met de slaven slapen....

Twintig paarden zouden hier best gestald kunnen worden, maar er waren slechts de twee paarden die wij medebrachten. Een oude neger, die er intusschen nog tamelijk krachtig uitzag, bond ze vast aan de ruif. Wij verlieten daarop den stal en gingen naar een keuken, bijgelicht op onzen weg door eenige lampen, die juist genoeg licht gaven om het lugubere van deze plaatsen te laten zien.

Met meer belangstelling werd de inhoud van de kist onderzocht, die ieder arbeider meekrijgt, en waarin de rest van de goederen wordt geborgen, die hij niet aan het lijf kan hangen, lampen, petroleum, katoen, messen en dergelijke dingen. Meestal worden die koffers door de lieve verwanten al aan de kust geplunderd, zoodat de man weinig loon voor zijn arbeid krijgt.

Daarop klauterde de soldaat tegen den boom op, liet zich in het gat neerzakken en stond toen, zooals de heks gezegd had, beneden in het groote voorportaal, waarin de driehonderd lampen brandden. Nu deed hij de eerste deur open. Foei! daar zat de hond met de oogen, zoo groot als theekopjes, en keek hem aan.

Electrische lampen werpen een bleek schijnsel; een vuur wordt ontstoken in den toren van het paleis, als aanwijzing dat Zijne Hoogheid ten paleize aanwezig is. In de doorschijnende lucht lijken de veranda's boven elkaar, met de opengewerkte balustrades in de breede lichtbundels op een operettedroom, een decoratie voor een tooneel uit een stuk over den Grooten Mogol of "Si j'étais roi".

Drie lage en smalle deuren gaven toegang tot den binnenhof; de posten dier deuren zijn nog staande gebleven. Een der zijden prijkt met een mirhab, die eerst in later tijd is aangebracht; de andere wanden zijn vlak. Metalen lampen hangen aan koorden, die aan houten krammen zijn bevestigd; verder ziet men er allerlei bonte lappen, die daar bij wijze van ex-voto's zijn nedergelegd.

Duizenden lampen en lichten straalden daar, vuurpijlen stegen er ten hemel op; die glans leeft nog in de herinnering der menschen, en wel door hem, den kweekeling der militaire school, die indertijd in tranen en in smarte onbemerkt de poging waagde, een vreemden grond te bereiken; hij moest ze verlaten, vaderland, moeder, al zijn dierbaren, of in den stroom der algemeenheid ondergaan.

Onder het voortgaan dacht ik dat onze lampen eenige bewoners dier sombere diepten naar ons toe moesten lokken; maar als zij ons al naderden, bleven zij toch op een te grooten afstand om er jacht op te maken. Verscheiden malen zag ik kapitein Nemo aanleggen, maar telkens liet hij het geweer weder zakken en vervolgde zijne wandeling.

Het vertrek, waar zij zich thans in bevonden, was ruim, doch laag en bedompt en met weinige lampen verlicht, welke eene onaangenamen damp en geen minderen stank verspreidden.

Des avonds, zoo vaak mij de ooren begonnen te tuiten van het rumoer der wereldstad, placht ik verademing te zoeken op eene der bruggen waar tol geheven werd, en waar dus weinig verkeer den begeerige naar stilte verstoorde. Gelijk een visioen uit het Boek der Openbaring was hier de aanblik van de rivier en hare oevers : »eene glazen zee, met vuur gemengd". Duizenden waren de lampen in den nacht.

Woord Van De Dag

muggenbeten

Anderen Op Zoek