Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Dit kan de kamer van Rodolphe beslist niet zijn." "Vraag excuus, mijnheer; dat is hier wel." "Zoo. Dan vergis jij je, beste man!" "Hoe bedoelt u dat?" "Dat je je beslist vergist," zeide Colline, terwijl hij op de lakschoenen wees. "Wat zijn dat?" "Dat zijn de schoenen van mijnheer Rodolphe; wat is daar voor verwonderlijks aan?"
Tamagno trekt zijn lakschoenen uit, zoo ook boord vest en jas en begint nu met deze klompen aan in zijn hemdsmouwen eenige boerendansen uit te voeren, zooals dat in Italië op het platte land het gebruik is. Hij scheen er zelf bijzonder veel plezier in te hebben, want de ééne dans volgde op den anderen en ik moest toegeven, hij deed het alleraardigst.
Een wijde, koffiebruine overjas met breeden, zwarten astrakankraag en omslagen aan de op de naden glimmende mouwen, hing ietwat sopperig over een valig-zwarte, gekleede jas en een geruite pantalon, waaruit zeer lichtgrijze slobkousen kwamen, zijn lakschoenen halverwege bedekkend. Zijn breedgeranden, hoogen, grijzen hoed had hij op een stoel gelegd.
"Wacht eens even," zeide Colline, terwijl hij het mannelijke en vrouwelijke paar laarzen bekeek; "een paar nieuwe lakschoenen. Ik heb me zeker in de deur vergist; hier moet ik zeker niet zijn." "Wien moet u eigenlijk hebben?" vroeg de concierge. "Vrouwenlaarsjes!" ging Colline voort als in zichzelf sprekend en denkend aan de strenge zeden van zijn vriend; "ja, ik heb me beslist vergist.
De lakschoenen van Rodolphe werden algemeen als fabels beschouwd, als een vrucht van Colline's rijke fantasie, en éénstemmig werd verklaard, dat zijn maîtresse een paradox was.
Een dikke, hoewel nog betrekkelijk jonge meneer kwam voorbij, bizonder elegant gekleed, met lakschoenen en witte slobkousen, die buigend groette en even stilhield, alsof hij naar ons toe zou komen, om de dames aan te spreken, maar die toch verder doorging, nadat hij een vluchtigen en, naar het mij voorkwam, ietwat verwonderden en bijna geringschattenden blik op mij had neergeworpen.
"U ziet toch wel, dat mijnheer slaapt," zeide hij. "Daarom wil ik hem wakker trommelen," antwoordde Colline en begon opnieuw te kloppen. "Dan wil hij u zeker niet antwoorden," meende de concierge, terwijl hij voor de deur van Rodolphe een paar lakschoenen en een paar dameslaarsjes, die hij juist gepoetst had, neerzette.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek