Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 oktober 2025
Maar toen dacht hij er zeker aan, dat hij maar met een ouden, onwetenden speelman sprak, en hij hernam zijn vriendelijken toon. "Je weet zeker nog te weinig van Stockholm, Klement. Als je alles wist, zou je niet meer verlangen van hier weg te gaan. Ga nu eens met me meê, naar die bank daar, dan zal ik je van Stockholm vertellen."
Hij wist, dat Klement weg was, maar zelf mocht hij niet heengaan. Dien nacht verlangde de jongen meer dan anders naar zijn vrijheid, en dat kwam, doordat het nu echt lente en bijna zomer was geworden.
De jongen maakte het touw van zijn voeten los, en nam de prop uit den mond, eer hij aan iets anders dacht. Toen hij zich omkeerde om Klement Larsson te danken, was die al weg. Nauwelijks was Klement de deur uitgekomen, of een deftig, mooi oud heer kwam hem tegen. Hij scheen op weg te zijn naar het heerlijke uitzicht, dat men op een heuvel in de buurt had.
Hier eindigde Bernhard zijn verhaal. Hij werd van alle kanten zeer geprezen, en het scheen al uitgemaakt, dat hij den prijs moest hebben. De meesten vonden 't bijna jammer voor Klement, dat hij met hem om den prijs dingen moest. Maar Klement begon onvervaard te vertellen. "Op een dag liep ik op de Schans, en verlangde naar huis," zei hij.
Klement kon zich niet herinneren, dat hij dien deftigen ouden heer ooit had gezien. Maar die scheen hem opgemerkt te hebben, toen hij op de viool speelde, want hij bleef staan, en sprak hem aan. "Goeden dag Klement," zei hij. "Hoe gaat het? Je bent toch niet ziek? Ik vind, dat je den laatsten tijd afgevallen ben."
Zij zagen Klement met heel andere oogen aan dan vroeger, nu ze gehoord hadden, hoe hij met den koning had gesproken, en de kleine speelman durfde niet toonen, hoe trotsch hij daarop was. Maar midden in dit groote geluk vroeg een van hen, wat hij met het dwergje had gedaan. "Ik heb niet zelf een blauwen schotel voor hem kunnen neerzetten," zei Klement.
Klement!" zeide de veehoedster, "'t lijkt wel, of 't kleine volkje hooren kan, wat we hier zeggen. Je hadt toch niet aan een ander moeten overlaten den blauwen schotel buiten te zetten." Toen de arend den volgenden dag over een gedeelte van Angermanland vloog, zei hij, dat hij honger had en wat te eten moest zien te krijgen.
"Ik zou je heel graag helpen met wat je me vraagt," zei hij, "maar ik ben door mijn belofte gebonden." En nu vertelde hij op zijn beurt aan den arend, hoe hij gevangen was geweest, en dat Klement Larsson de Schans had verlaten, zonder hem zijn vrijheid te geven. Maar de arend wilde in geen geval zijn plannen opgeven. "Luister nu, Duimelot!" zei hij.
Hij daalde neer, en tot zijn groote verbazing zag de jongen, dat de arend gelijk had. Daar stond werkelijk de kleine Klement Larsson brandhout te hakken op de zomerweide. Gorgo daalde neer in het dichte bosch, niet ver van het huis. "Nu heb ik gedaan, wat ik op me genomen heb," zei hij, en boog fier den kop achteruit. "Nu moet je probeeren met den man te spreken.
Zoodra Klement zijn verhaal had geëindigd, zei de oudste veehoedster, dat hij den halsdoek krijgen zou: "Bernhard heeft maar iets verteld, dat een ander is overkomen," zei ze. "Maar Klement heeft zelf een echt verhaal beleefd, en dat is nog meer waard, vind ik." Dat waren allen met haar eens.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek