Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
De rijke lui weten altijd meer dan een ander. Toe gauw, eer het te laat is, want Hans leit op z'n asem." En zich daarna omwendende, liep hij ijlings terug, maar riep nog in 't heengaan: "Gauw dan, hij leit vlak bij 't hek." Eenige minuten later trotseerden mevrouw en Jeannette, Papa was nog niet uit Den Haag teruggekeerd de vreeselijke warmte, om aan hare nieuwsgierigheid te voldoen.
Zoodra Jeannette de kamer uitging, hield het kloppen op; daardoor scheen het den arts, dat hij voor een deel de oorzaak van zijn ziekte had geraden en een oogenblik later, alsof hij aan Jeannette iets wilde vragen en de zieke steeds bij den arm houdend, liet hij haar roepen.
Jeannette zei, dat ze de kleinen waarschijnlijk gisteren had zien wandelen; ze zagen er allerliefst uit; en de baron gaf toe dat zulks mogelijk was; waarna hij opstond met de verzekering dat hij met zeer veel genoegen de kennis der familie gemaakt had.
De graaf herkende zijn kleinkinderen en begon ze liefde te toonen en te streelen; daardoor wilden de kinderen niet meer van hem weg, hoezeer de man belast met het toezicht op hen ze ook riep. Jeannette bemerkte dit, ging de kamer uit, kwam, waar de graaf zich bevond en dreigde ze te kastijden, als ze niet deden, wat hun meester wilde.
Jeannette werd zeer rood en antwoordde: Mevrouw, een arm meisje en uit haar huis verjaagd gelijk ik ben en die in dienst van anderen verkeert gelijk ik doe, vraagt men niet en past het niet liefde te verwachten.
Ritter slaat de matte oogleden op, en staart het meisje onafgebroken aan, terwijl zijn mond weder gedurig den naam doet hooren, die hem in het hoofd dreunt. "Daar ligt hij," herneemt Jeannette, op het paard wijzende, maar voegt er als in eenen adem bij: "Spreek, goeje man, wat is er van het kind, dat je voor een dier hebt kunnen verruilen? Zeg, heb je bewijzen van haar afkomst?
Bébert maakt grapjes over la Jeune Jeannette, die nachtelijke rustplaats van André, grapjes, die ik den lezer laat raden, maar ter kuischheid wille omsluier met de vaagheid van het minder dan halve woord.
Jeannette laat Tolenvelds arm los, en roept op meewarigen toon, terwijl haar kleur door een doodelijk bleek wordt vervangen: "Hoe akelig! Och, wie helpt hem?"
"Wel neen papa," antwoordde het meisje, en met een zekere fierheid wierp zij haar hoofd achterover, en zag naar buiten. "Zie je dien man wel Jeannette?" vroeg mevrouw, die reeds eenige oogenblikken naar buiten had gekeken: "Het schijnt alsof hij in 't onzekere is wáár hij wezen moet. Zie, daar verdwijnt hij weer achter de struiken.
Dat was de Jeannette van Nantes, een Fransch vaartuig, hetwelk door zijne equipage was verlaten geworden. "Aoh!" riep Tom Turner. "Aoh!" herhaalde de bemanning der Albatros met een eenstemmig gebrul. Dat moest gehoord worden; want de sloep dobberde slechts op ongeveer tachtig voet onder het luchtschip. Toch kwam er geen antwoord. "Los een geweerschot!" gelastte Robur.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek