Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 mei 2025
"Ja, om u te dienen, maar ik zal het nooit weer doen," en hij viel voor haar op de knieën, de handen smeekend samengevouwen, en zijn gezicht een en al schalkschheid, vroolijkheid en triomf. "Wezenlijk getrouwd?" "Wezenlijk!" "Groote goedheid! wat voor verschrikkelijke dingen zul je nu verder uitrichten?" en Jo viel hijgend op haar plaats neer.
Handkarren werden af en aan gereden om 't veegsel in de vaarten te storten. Bij het station werkten ploegen met bezems, schoppen en latten. Suikerpeer, ongewoon-rood van gelaatskleur, stond op 't trottoir de ingevroren sneeuw los te bikken. Rustend op den steel, kapot van den arbeid dien z'n oud joden-lichaam nauwlijks kon volhouden, spuwde-die hijgend.
De sneeuw, hijgend en klankloos, vlaagde dikker aan tegen de ruiten, en de dag donkerde paarsblauw.
Leven of sterven, 't was haast eender, want zijn leven was geen leven meer. Hij lag te bed, hij kwam er niet meer uit. Hij lag, wasgeel, met langen, zwarten baard en groote, donkere oogen, hijgend met half open mond te staren naar het eenig kleingeruite raampje van het voute-kamertje.
Mevena's gelaat was ernstig, maar onbewogen, met haar groote oogen zag zij hem in afwachting aan. "Gelukkig dat ik u vind," zeide hij hijgend, "gij moet niet naar het kamp gaan zonder mij." "Ik ben er al geweest," antwoordde ze en sloeg haar oogen neêr. Langzaam, met woorden die moeilijk kwamen en soms nauw hoorbaar waren, vertelde zij dat ze Rogier gezien had.
Een rap sloffengesleer schoof scherrelend in de nevenkamer en Madeleen stond meteen hijgend in het deurgat. Ze bracht hare handen aan hare keel precies om daar een nijpinge weg te krijgen, die haar te spreken belette, en, in haar doodsbleek gezichte, viel haar mond open, een blauwe schaduw trekkend, van weerskanten, in hare kaken.
Standje, gek van bekoring, kon er zijn oogen niet van afwenden, Coben en Belzemien hielden zich hijgend aan de takken van een wilg geklemd om niet in het water te storten en merkten zelfs de tegenwoordigheid van Bruuntje, Leonie en Pierken niet, die ook onweerhoudbaar waren komen kijken.
Dan steeg de oosterling af en zeide met goedhartige stem: "Ik zal je helpen, broeder." Te zamen, zwijgend, groeven zij wat aarde weg en legden daar de doode neer; Carolus en eenige soldaten, die terug waren gekomen, hijgend en met bloedige wapens, zagen toe.
Maar 't was in-eens of Paul verdoofd was door dat denkbeeld; hij deed als in een roes; hij lei zijn rechterarm haar om de schouders, snel, tilde haar met den linker krachtig omhoog, zei kort-beslist, bevelend bijna: "Sla je armen om mijn hals, zie zoo! nu flink vooruit!" en stapte dóór met zwaren, veel te vluggen pas, ook dadelijk hijgend nu.... Weer viel haar hoed..., bleef liggen op den weg..., ze merkten 't geen van beiden....
Hij ging liggen, stond weder op, verschool zich in den hoek eener deur, sprong voorwaarts, verdween, kwam weder te voorschijn, liep weg, keerde terug, beantwoordde het geweervuur met een spottend gebaar, plunderde onderwijl de patronen, ledigde de patroontasschen en vulde zijn mand. Hijgend van angst volgden de opstandelingen hem met hun oogen. De barricade beefde; hij zong.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek