Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 mei 2025
Hij versloeg den sterken Honding, voer geruimen tijd over de zee, en kwam op een strand, waar hij een groote slachting onder vijanden aanrichtte. Terwijl hij, na den slag, met zijn helden uitrustte op het strand, en rauw vleesch at, kwam Siegrune, de dochter van koning Hagen, naar de schepen van Helgi. Siegrune reed over de wolken, want zij was Walkure.
Toen zeide de doode: "Ik mag aan niets meer wanhopen, nu gij aan de borst van den doode rust. Het is nu tijd om over de bloedroode wegen te rijden. Want ik moet in het Westen van den wolkenhemel zijn, eer de haan van Walhalla de helden wekt." Toen reed Helgi heen en kwam in Walhalla.
En koning Siggeirs dakboom dreigde laatste val, De muren stortten samen, en wat was arm en kleen Vermengde nu de vuurdood met 's konings kostbaarheen. Helgi.
Want het bemerkte, welk een machtige held er was geboren. En ook het volk verwachtte een vreugdevollen tijd. De koning gaf zijn zoon frisch groen van de boomen als een teeken, dat hij hem eens het geheele land in bezit geven zou. Hij noemde hem Helgi, naar Helgi, Zwaardwachts zoon, en schonk hem, behalve vele burchten, het vreeselijke zwaard, dat Doodsdraak heette.
Ach, Helgi, daagt gij hem uit ten strijde, of ontroof hem de bruid." Helgi had Siegrune zeer lief. En deze bekende, dat zij ook hem beminde, dat zij hem alleen liefhad, reeds vóór zij hem zag. Toen sprak Helgi tot haar: "Siegrune, wees niet bevreesd voor de woede van Hagen en voor de bedreigingen van uw bloedverwanten.
Een verschrikkelijke strijd ontstond er toen bij Wolfsteen. Helgi, die Honding eens doodde, was overal de eerste in het gevecht. Waar helden streden stormde hij heen, zwaaide zijn breede zwaard, en te midden van de luid schallende stooten der speren daalde uit den hoogen hemel Siegrune neer, het in den strijd bedreven meisje, en beschermde Helgi.
Het eeuwige probleem van de natuur: het opbloeien, vruchten dragen en weer sterven der aarde is hier menschelijkheidzang geworden van verlangen naar liefde en van dood. Siegrune bekende aan Helgi, dat zij hem beminde, dat zij hèm alleen liefhad reeds vóór zij hem zag, Brunhilde verloofde zich met den held zonder vrees, die reed op Grani's goudbeladen rug, nog vóór zij hem kende.
Lijken van vele helden liggen rondom op de kampplaats, en het waren, meisje, uw verwanten. De strijd is ten einde, maar het helpt u niet. Want het is uw bestemming sterke helden ten strijde te drijven, en ten doode." Toen weende Siegrune zeer. Helgi echter zeide tot haar: "Kom, Siegrune, wees sterk, gij hebt ons geholpen, en helden vreezen toch niet voor den strijd."
Helgi antwoordt: Uw schuld is 't, Sigrún van Sevafjoll, dat Helgi's lichaam met lijkendauw besproeid is: bittere tranen toch schreit gij iederen avond, en elke traan valt bloedig dezen held op de borst, ijskoud, klam en vol smarten.
Nadat hij zoo handig was ontsnapt, kwam Helgi bij Sinfiotli en, een leger op de been brengende, trokken de beide jonge mannen moedig tegen de Hundings op, tegen wie zij een groot gevecht leverden, waarover de Valkyren zweefden, wachtend om de verslagenen naar het Valhalla te brengen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek