United States or Australia ? Vote for the TOP Country of the Week !


Ieder ander maakt het zich overdag zoo gemakkelijk mogelijk, de heeren in witte linnen of flanellen pakken, de dames met dunne witte blouses en rokken, maar deze count zit steeds, zelfs reeds 's morgens om 7 uur, in lakensche pantalon en morning coat en met bruine glacé handschoenen en met een hoed op zijn hoofd, alsof hij zoo een officieel bezoek aan een of ander overheidspersoon in een groote stad wil gaan afsteken.

Haar handen steken in garen handschoenen, waarvan de vingers te lang zijn en die de grove knokkels van haar werkhanden doen doorschemeren.

Ik zal niet zoo vermetel zijn te beweren dat het boek hem uit de handen viel, want daar behoort nog ongelijk meer toe; neen! maar hij wierp het neder; hij wierp het neder, hij nam zijn hoed, hij trok zijn handschoenen aan, vloog de trappen van het Leesmuseum af, stormde de deur uit. De schoone, van de Beursbrug komende, was de Blaak opgegaan en had zich dus rechts gekeerd. Zal hij haar nawandelen?

De toon is vroolijk en los en ieder drage er het zijne toe bij om het plezier en de jolige stemming te verhoogen. Voor het souper, tegen middernacht, worden de maskers gewoonlijk afgenomen. Men mag nooit zonder handschoenen dansen, zelfs niet, wanneer men onverwacht een dansje begint, zooals na een dinertje.

Niet alleen waren haar kleeren, hoed en handschoenen zwart, maar ook haar sluier was zóó dicht, dat men niet kon gelooven, dat daar een wit gezicht achter was. Santissima Dio, het was, alsof ze zich bedekt had met een lijkwade. En ze liep zoo langzaam en gebogen. Men was bang geworden, men had bijna geloofd dat het een spook was. "O! O! en de geheele markt was zoo vol vroolijkheid geweest.

Intusschen was zijn juffrouw komen kloppen en had geroepen dat de vigilante er was, en dus haastte hij zich nog meer, de voorwerpjes bijeenzoekend, die hij noodig hebben zou, zijn hoogen hoed opstrijkend, dien hij daarna als voorloopig schuin op zijn hoofd zette. Zijn handschoenen stak hij in zijn zak en bedacht zich toen even, stil-bedaard op de tafel leunend, of hij niets vergeten had.

Zoo kwam hij langzamerhand bij den plek, waar Rodolphe stond te wachten; hij meende hem te herkennen, maar de buitengewone elegance van den dichter bracht den wijsgeer in twijfel en onzekerheid. "Rodolphe met handschoenen en een wandelstok! Een chimère! Een utopie! Een verstandsverbijstering! Rodolphe, die al even weinig haren heeft als de gelegenheid, gefriseerd! Waar zitten mijn oogen?

"Beste oom," zeide hij, "daar ik weet, dat u een groot muziekliefhebber bent, heb ik een paar entrée's voor u medegebracht." "Heel vriendelijk van je, jongen. Wil je bij me blijven dineeren?" "Neen, dank u, oom; ik word in den Fauborg St. Germain op een diner verwacht. Ik verkeer zelfs eenigszins in verlegenheid, omdat ik geen tijd meer heb om geld te gaan halen, om handschoenen te koopen."

"Ik was van plan het wagentje te nemen, en Baptiste kan rijden, zoodat je niets te doen zult hebben dan je parasol op te houden en te zorgen dat je handschoenen schoon blijven," antwoordde Amy, met een spottenden blik naar de vlekkelooze glaceetjes, die Laurie's zwakke punt waren. "Dan ga ik met alle genoegen mee," en hij stak zijn hand uit voor haar schetsboek.

Weldra kwam het gewigtig moment. Tweehonderd heeren in 't zwart en tweehonderd dames in 't wit, met vierhonderd paar witte glacé handschoenen en vierhonderd bleeke gezigten, namen hunne plaats op het tooneel in.