Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juli 2025
Op de grens der gewervelde en ongewervelde dieren ontmoet men den Amphyoxus, lancetvischje, "den eerwaardigen amphyoxus", zooals Haeckel hem begroet, die nog meer van de visschen verschilt, dan de visschen van den mensen. Het is een gewerveld dier zonder kop.
Ja wel zeker; ik kan natuurlijk niet bewijzen dat dit onmogelijk is; maar ik houd dan maar eenvoudig vol dat ik er geen sikkepitje van geloof. Dat zulk een vers van acht en veertig regels ontstaan zou zijn door de letters van een of meer letterkasten door elkaar te gooien, dat gelooft niemand. Als zoo iets dergelijks nu eens in den bijbel stond, dan zoudt ge eens wat hooren! Wat een bijgeloovige menschen! Wat een onnadenkende menschen! Met zulke menschen valt niet te redeneeren! Maar verlangt de geleerde monist Haeckel van ons niet iets dat duizendmaal absurder is? Een gedicht over de Schepping, bij toeval ontstaan,.... onzin. Maar de wereld zelve, door toeval ontstaan, diepe wijsheid! Professor Reinke uit Kiel, een botanicus van grooten naam, heeft een geleerd boek geschreven, de wereld als daad, »die Welt als That«; hij bespreekt ook daarin de vraag: is het denkbaar dat een cel in het verre verleden vanzelf is ontstaan uit de anorganische bouwstoffen? Hij verzekert ons dat de kunstmatige vorming van organische verbindingen (b.v. eiwit) uit anorganische grondstoffen nog nooit en nergens is gelukt. Gesteld het onwaarschijnlijke geval dat het lukte, dan moet eene nog moeilijker vraag worden opgelost: hoe is nu daaruit een levende cel ontstaan, die bij hare voeding machine-arbeid verricht, en het vermogen van voortplanting bezit? Want de eerste cel moet, van haar ontstaan
Wij hebben als grondslag voor deze getallen de gegevens van Haeckel omtrent de dikte der formaties genomen. De cijfers, door verschillende geologen gegeven, wijken in enkele opzichten af, maar het eindresultaat blijft ongeveer hetzelfde. Laat ons thans de azoïsche periode wat nader beschouwen en de sporen van planten en dieren onderzoeken, die men daarin aantreft.
De moneren van Haeckel zijn de eenvoudigste organismen, die men ooit heeft waargenomen. Men kan hier nog aan toevoegen de mikroskopische wezens, die men eerst als schimmel heeft beschouwd, doch welke langs scheikundigen weg de opgeloste suiker omzetten, om de azijnmoer te vormen, in één woord: om de organische stoffen te doen gisten. Die organische korrelingen dragen den naam van micrococcus.
Hier dient echter onderscheid gemaakt te worden tusschen egoïsme, in zijn werkelijke beteekenis, als liefde tot zich zelf, en de vaak gehuldigde opvatting van egoïsme, als zou dit een verzameling zijn van alle mogelijke slechte eigenschappen. Zie hierbij bijv. Haeckel: »Welträthsel«, of Carneri: »Grundlegung der Ethik«.
Tot dezelfde klasse van tusschenvormen behoort ook de Magosphaera planula, in 1869 door Haeckel in de Noordzee ontdekt. Met behulp der trilharen zwemt het evenals de volvox ronddraaiend voort. Die eieren behoeven niet bevrucht te worden. Wij zeiden reeds, dat die organismen geen der karakteristieke kenteekenen van het planten- of dierenrijk bezitten.
Dit is dan ook de gewone toedracht bij de cel, het grondlichaam der bewerktuigde wezens. Oorspronkelijk waren er noch delfstoffen, noch dieren, maar alleen cellen, of misschien nog minder, de moneren van Haeckel. De moneren zijn de eenvoudigste lichamen, die tot nu toe zijn waargenomen.
Bebel, de bekende overleden leider der sociaal democraten in Duitschland heeft gezegd: »de resultaten der wetenschap rooven aan het christendom den grond onder den voet weg, en brengen het ten val.« Haeckel, de hoogepriester van het monisme, verzekert: »de kosmologische grondwet bereikt den hoogsten intellectueelen vooruitgang, nl. den val van God, vrijheid en onsterfelijkheid«; en een zeker soort van halfbeschaafde napraters verzekeren ons met groote stelligheid: »daar is geen God, natuurlijk niet!« Maar wanneer we nu eens niet voor groote woorden uit den weg gaan, is dit ongeloof niet óók een »geloof«?
Niets hiervan bestond op onze planeet vóór het ontstaan van het leven. Het is dus inderdaad de geschiedenis eener doorloopende schepping, welke wij hier beschrijven. De geleerden, die op het voorbeeld van Haeckel meenen, dat het leven slechts eene mechanische functie is, een bepaalde vorm van beweging, behoorende tot het gebied der natuur- en scheikunde, tasten mis.
Als ik al die mooie woorden hoor, die toch welbeschouwd groote woorden zijn, waarmede Bebel en Haeckel en hunne geestverwanten mij bewijzen willen dat deze wereld van zelve ontstaan is, dan denk ik aan de jongens uit de landsdrukkerij en aan hun »blik met letters.« Inderdaad behoeven onze jonge menschen niet voor groote woorden uit den weg te gaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek