Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
Zoo kwam men buiten de poort, en dewijl het tijd was voor Bavo om naar zijne fabriek te gaan, kon hij onmogelijk de Wildenslags langer vergezellen. Bavo en Lieveken, als door eene zelfde beweging gedreven, grepen elkander de handen, wisselden eenen diepen blik, waarvan zij zelven de beteekenis niet begrepen en murmelden met versmachte stemme: "Vaarwel, Bavo! Vaarwel, Lieveken. Tot wederziens!"
Op het oogenblik dat het schip van wal stak en de roeiers de riemen grepen voelde de eigenaar daarvan zich zóó gedrukt, dat hij bijna niet meer durfde hopen een goede tijding te zullen hooren.
De machinist gaf dadelijk tegenstoom; de boot stopte, en bleef zoodoende op de plaats liggen, daar de schepraderen nu slechts zooveel water grepen als noodig was om het afdrijven te voorkomen. Daar het gevaar thans voor de passagiers voorbij was, snelden allen uit hun schuilhoeken te voorschijn en naar de balustrade.
En de vochtige oogen van het ontroerde meisje zagen smeekend tot haar op, en zij voelde, dat twee teedere handen de hare grepen en angstig vasthielden. "Mijn God!" weerklonk het in het hart der oude vrouw, "het heeft niets geholpen; het is de oude liefde, die nooit wijs wordt dan door eigen schade.
Zij dronken al onze dranken; zij hielden vooral van wijn en brandewijn. Als zij iets noodig hadden, riepen zij de kajuitsjongens, als hun iets geweigerd werd, werden zij boos, grepen zij hen bij den arm, beten hen en wierpen hen op den grond.
De twee reusachtige negers grepen, met eene valsche duivelachtige blijdschap in hun gezicht, den armen Tom aan. De arme vrouw gilde van angst, en allen stonden onwillekeurig op, toen hij, zonder zelfs eenigen tegenstand te bieden, werd weggesleept. En ziet, er waren de tranen der verdrukten, en dergenen, die geenen trooster hadden; en aan de zijde hunner verdrukkers was macht.
Maar de tweelingbroeders kusten elkander, toen zij elkaâr terug zagen, en verheugden zich van ganscher harte. Toen grepen zij de heks, bonden haar, en legden haar in 't vuur, en toen zij verbrand was, opende zich het bosch van zelf, het werd er licht en zonnig en het koninklijk slot kon men op drie uur afstand zien.
Haar adem begaf haar, het was of ijzige klauwen grepen in heur binnenste, doch met kracht hervatte zij zich en terwijl zij zich sterker aan de oude vastklemde, sprak zij: „Het moet nu alles volbracht worden, er kan gebeuren, wat er wil.” „Goed zoo kind!” antwoordde de oude, „blijf maar flink standvastig, dan zal ik u iets moois geven en Anselmus nog bovendien.” Eindelijk stond de oude stil en zeide: „Nu zijn wij ter plaatse.” Zij groef een gat in den grond, schudde daar kolen in en zette er den drievoet boven, waarop zij den ketel plaatste.
De schout en zijn dienaren traden binnen. Ze grepen haar ruw bij den schouder. "Mede naar de linde van Canne. De schepenen wachten," zoo bevalen zij. Met moeite stond ze op. Strompelend ging ze naast haar geleiders. Toen ze in de verte den lindeboom zag, boog ze haar hoofd. Nu eerst kwam zij tot bewustzijn en wist, van welke misdaad zij werd beschuldigd.
"Ja, wraak! wraak!" herhaalde No. 1 en trok zich terug. "Jij moet de vertoornde Achilles zijn!" "Ja!" antwoordde kleine Marius met fonkelende oogen. Als Marius de vertoornde Achilles was, zat hij op Abraham's schouders, en sloeg van daar zijn doodsvijanden onbarmhartig op 't hoofd met 'n lang lineaal. De gymnasiasten grepen naar hun wapens.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek