Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
Zwaanhilde was mij de liefste van alle meisjes, Zwaanhilde glansde in Goedroens zaal, zooals de schitterende zonnestralen glanzen. Ik had ze met goud gesierd en met schoone gewaden omhangen, voor ik ze naar het land der Gothen zond. Daar heb ik het hardste leed moeten dragen: zij hebben het blonde hoofd van mijn Zwaanhilde door paardenpooten in het stof gestampt.
Goudrand sloeg het kleed terug, dat Siegfrieds lijk bedekte en legde het hoofd op Goedroens knieën en zeide: "Zie, dat is uw geliefde. Omhels hem nu en kus zijn lippen, alsof de koning nog in leven was." Goedroen zag op en aanschouwde het hoofd van haar man, dat met bloed was bedekt, en zijn lichtende oogen, die waren gebroken en zijn borst, die door het sterke staal doorstooten was.
Ofschoon hij wel een vage vreeze had dat hij een feit in het verleden, hetwelk zijn gedrag moest regelen, had vergeten, dong Sigurd naar Goedroens hand en kreeg haar, en hun huwelijk werd gevierd temidden van de vreugde des volks, dat den jongen held innig lief had.
Intusschen had Atli, Brunhilds broeder, die nu koning van de Hunnen was, naar Gunnar gezonden om verzoening van zijn zusters dood te vragen; en om aan zijn eischen te voldoen had Gunnar beloofd dat, wanneer hare jaren van weduwschap voorbij waren, hij hem Goedroens hand zou geven.
Zij droegen het op goudomrande schilden en brachten het in Goedroens zaal. Des avonds zaten de koningszonen bij elkander, en dronken veel en voerden vroolijke gesprekken. En Brunhilde was bij hen. In haar zaal echter zat Goedroen bij Siegfrieds lijk. Zij weende niet en sloeg niet de handen in elkaar en weeklaagde niet zooals andere vrouwen. Zij waakte bij Siegfried en was vol van smart.
En onder zijn zonen zal zij er strijd doen ontbranden, Zwaanhilde, de dochter van Siegfried en van haar, de nakomelingen van Siegfried worden vernietigd allen, groot zal Goedroens droefheid zijn. Goenther, ik zou u nog meer kunnen zeggen, gaf een God mij tot spreken den tijd. Ik verwar mijn woorden, mijn wonden gloeien, ik zei u de waarheid, ik zal het achterlaten zooals ik zei."
Toen zeide Hamdir: "Zijt gij nog zoo gelukkig, Ermanrik, dat wij in uw hallen kwamen? Daar liggen uwe handen en daar liggen uw voeten in het vuur." Daar sprong de eenoogige krijgsman op, als een leeuw was hij in zijn pantser, en hij zeide: "Steenigt die mannen, als geen speer of zwaard hen kan schaden." Sorli zeide: "Wij hebben een onvoorzichtige daad begaan door Erp, Goedroens zoon, te dooden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek