Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
Zelden hoort men zijn fijn, zacht stemmetje: een geluid, dat met een zwak geblaas vergeleken kan worden. De Javanen maken, naar men zegt, ijverig jacht op dit dier en houden veel van zijn zacht en zoetachtig vleesch. Ook worden de fijne pootjes op sommige plaatsen met een gouden of zilveren beslag voorzien en daarna bij 't stoppen van tabakspijpen gebruikt.
Ze hadden gedaan met eten en lagen nu achterover geleund, te wijpelen op hunnen stoel, onder het rooken hunner pijp en ze dreven om ter meest, met luid geblaas de kuilen naar de balke. De waard was weg en nu werd er geen woord meer gesproken.
Dan zou ik zelf, dit was mijn voornemen, op het geblaas der trompet als uw kampvechter in het strijdperk verschenen zijn, vermomd als een dolende ridder, die met lans en zwaard avonturen zoekt; en dan had Beaumanoir niet één, maar twee of drie der hier vergaderde broeders kunnen uitkiezen, en ik zou hen één voor één onfeilbaar uit den zadel gelicht hebben.
Donker kwamen ze dalen, neêrgelaten uit den donkeren nachthemel; de roode banen zakten bloedrood aan en verschroeiden boven de guirlandes tot een rauw oranje, de wimpelstrooken verbrandden tot licht rood, het blauw vergroezelde tot groen en het schemerend wit purperde, met bleek rose op de plooien. Op den luchtstroom van beneden bewogen al die kleuren zich als op een licht geblaas.
Tusschen het geblaas der bazuinen nu hoort men, door middel van de electriek, die de middelste duivel door drukking der vingeren op een tafel opwekt, een trommelspel, dan weer een klokgelui of geschel, nu en dan 't geluid van een duif of 't zingen van een vogel.
De edele heren die niet in Wijnendale gehuisvest waren, verlieten het slot met genoegen: als getrouwe ridders verblijdden zij zich dat zij hun oude Vorst nog eens mochten believen en dienen. Die in het graaflijke slot verbleven, begaven zich in hun slaapvertrekken. Twee uren later hoorde men niets meer in Wijnendale dan de roep der wachten, het geblaf der honden en het geblaas der nachtuilen.
De menschen, welke zij ontmoette, waren roerende kleuren, opgestoken tot een hulde aan haar geluk. Sörge was het middelpunt van licht en wezen, en zij leefde in Sörge, gelijk een adem leeft binnen de lippen en een dood geblaas wordt in de lucht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek