Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
Na 1 uur rijdens vangt op eenmaal het bananenwoud aan, men beseft thans eerst ten volle, wanneer men den aanleg dezer finca's gadeslaat, met hare afgepaalde terreinen, afvoerkanalen, de hierover voerende bruggetjes, welk een geweldige arbeid in deze vroegere wildernis moet zijn tot stand gebracht. Mr.
De aarde lachte als een blijde, sierlijk getooide bruid, en heuvelen en bosschen verkondigden de grootheid des Scheppers. Wie zal het wagen den indruk te schetsen, het gevoel te malen, dat een heerlijke lentedag op den sterveling uitoefent? Welke pen vermag den zuiveren wellust te beschrijven, dien de mensch moet smaken, als hij de verjongde natuur en haar verrukkelijk schoon gadeslaat?
Hun gelaat vertoont thans veeleer de kalme, vredige goedheid, welke op het gezicht te lezen staat van den grijsaard, die aan den avond zijns levens vol welwillende toegevendheid het spel der kinderen gadeslaat, die zich vermaken in zijn nabijheid.
Wie het heerlijke panorama van het klooster Camaldoli gadeslaat, zal Pozzuoli omringd zien van een groote menigte kraters, ronde gaten, waarvan de bodem en wanden thans met liefelijke wijngaarden begroeid zijn. Zóó moet de Vesuvius er uitgezien hebben vóór de uitbarsting die Pompeï verwoestte.
Hij, die zoo blijd de minste vreugd genoot, Wien 't kleinste bloemtje' een heerlijk schouwspel bood, Wiens hart ontlook in elken zonneschijn; Hij, die zoo gaarne en vaak naar buiten trad, De starren groette aan 't eindloos heiligdom, En de Almacht, die de starren schiep, aanbad Hoe zal hij hier genieten, waar alom Hem 't Heilige der Heilgen opengaat, Waar hij de hóogste wondren gadeslaat!
Juist zulk een brug, maar minder lang, ziet men nog weer bij Oeri beneden het fort van de Sikhs, welke muren van gebakken steenen daar als een decoratie in het landschap schijnen neergezet. Maar hoe alle schilderachtige tooneelen te beschrijven, die elk op hun beurt worden omlijst door de randen van de rijtuigkap en die men maar even in het voorbijgaan gadeslaat?
Het sonnet begint: Mijn oogen zagen 't zoete mededoogen Lichten over uw stil en bleek gelaat, Toen gij aanschouwdet mijn verslagen staat En mijn gestalte, door de smart gebogen. Ik dacht: "Dus heeft mijn donker leed bewogen Haar, die zoo deernisvol mij gadeslaat." En vreezend in mijn hart voor het verraad Van gansch mijn zwakheid door mijn weenende oogen,
Wij zijn niet bang, heusch niet bang; waar wij ook zijn, daar is een Vader, die over ons waakt, die ons gadeslaat, die over ons oordeelt met liefde. Wat malen wij om de menschen, terwijl wij ons Godes weten! 't Is Zijn werk, dat wij doen; Hij zal ons de kracht er toe geven. Wij zijn bereid, bereid tot alles, bereid tot geven: onszelf tot ontvangen: hartewonden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek