Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 mei 2025
Drie dagen later werd er, in het kerkje van Akspoele, een plechtige zielmis gezongen ter nagedachtenis van Fortuné Massijn, overleden in Congoland voor de beschaving van zijn heidense broeders.
Meester Potvlieghe had hem op zijn kantoor laten vervangen door een andere commies, en enkel in 't huis van Commercie praatten de notaris en zijn gezellen nog elke avond over Fortuné en zijn verre reis. Zij leefden in afwachting op tijdingen van hem.
Het was, in Akspoele, een opschudding bijna zo groot als op de dag toen Fortuné voor altijd wegging. Doch, hoe vreemd, zeer weinig medelijden mengde zich in de ontzetting van de dorpelingen. Met Fortunés noodlottig einde scheen ook eensklaps al de grootheid van zijn onderneming in puin gestort te zijn, en er niets meer over van te blijven dan het dwaze en het onbezonnene.
Keert ge rechtstreeks naar uw huis terug, Fortuné, vroeg meester De Vreught, toen zij voor Het huis van Commercie kwamen. Nee...een, ik heb dorst, ik zou ga...aarne eerst een glas bier drinken, antwoordde Massijn. En, met zijn gezellen en een aantal andere nieuwsgierigen, besteeg hij de trappen van de herbergstoep. Daarbinnen was Eulalie voortdurend onzichtbaar.
De vorige dag had Fortuné een algemene biecht gesproken en die morgen, gedurende de eerste mis, gecommunieerd. Hij was tot de lange reis uitgerust.
Hij voelde zich in hoge mate teleurgesteld, hij zette haastig zijn hoed op en liep bij zijn buurvrouw aan, in de hoop dat Fortuné tenminste aan zijn moeder en zijn zuster meer bijzonderheden zou geschreven hebben. Maar de brief, die zij van hem gekregen hadden bevatte volstrekt niets interessanter. Ook dáárin geen de minste beschrijving van al de wonderen die hij toch moest gezien hebben.
Toen droogde Fortuné zijn tranen af, en, zich in het onwederroepelijk besluit versterkend, omhelsde hij een laatste maal zijn snikkend meisje en zei plechtig Schrij...ijf mij elke week, lie...ieve Eulalie, blijf mij getrouw gedurende drie...ie jaren, ik za...al het ook doen, en a...als ik terugkeer zullen wij elkander huwen. Een laatste maal zag hij haar aan; een laatste maal riep hij: A...adieu!
Hier, tenminste, schilderden de namen zelf het tafereel; maar nog eens, hoe jammer toch dat Fortuné niet van zijn bezoek geprofiteerd had om een twintigtal of zo van die kanarievogels te vangen en ze naar Akspoele te zenden. Men zou ze hebben laten kweken met die men hier in kooien hield, en zonder enige twijfel zou het ras er merkwaardig door verbeterd zijn.
Toen verliepen er enkele weken zonder dat men nog enige tijding van Fortuné in Akspoele vernam. En ofschoon moeder Massijn en Fietje opnieuw zeer ongerust begonnen te worden, toch vonden zij dat stilzwijgen nog beter dan die ellendige brieven vol toespelingen, waarover enkele dorpelingen zich vrolijk maakten en velen zich ergerden.
A...allons, moe...der en zuster, heb moe...oed, het ogenblik is gekomen, sprak Massijn met een stokkende stem. En bleek, met rood-geweende ogen, naderde hij tot zijn moeder om haar te omhelzen. Werktuiglijk waren de beide vrouwen opgestaan. Vaarwel, Fortuné, en God beware u, jongen, sprak de snikkende moeder haast onhoorbaar.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek